Ευτυχία Ανδρέου: Φωτογραφίζεται για πρώτη φορά με τη νεογέννητη κορούλα της!

Αυτό είναι το σπάνιο όνομα που θα πάρει

Τρεις μήνες μετά τον ερχομό του πρώτου σου παιδιού, ποια είναι τα συναισθήματά σου;

Είναι στιγμές που όλα μοιάζουν σαν όνειρο ακόμη. Ένα πραγματικά υπέροχο όνειρο που με κάνει να αισθάνομαι... γεμάτη!

Πώς θα ονομάσετε τη μικρή; Έχετε οργανώσει τη βάφτιση;

Θίσβη. Η... Ιουλιέτα της αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας. Όνομα που όποιος με ρωτά πώς και γιατί, απαντώ ότι η ίδια το διάλεξε, αφού με το που την είδαμε, αν και είχαμε άλλα ονόματα υπόψη, αυτό της πήγαινε. Όσο για τη βάφτιση, μόλις τώρα αρχίσαμε να το σκεφτόμαστε είναι η αλήθεια. Κανένα συγκεκριμένο πλάνο ακόμη. Σε αναζήτηση χρόνου, χώρου και νονών.

Αλήθεια, πώς ένιωσες την πρώτη στιγμή που πήρες στην αγκαλιά σου τη Θίσβη;

Μαγικά. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι η πρώτη μας αγκαλιά ήταν μια ολόκληρη εβδομάδα αφότου είχε γεννηθεί. Προηγουμένως ήταν στη θερμοκοιτίδα. Την κράτησα στα χέρια μου και έλιωσα! Σαν, χωρίς να το ξέρω, να έλειπε ένα κομμάτι του παζλ της ψυχής μου και να συμπληρώθηκε εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Έκλαιγα και  χαμογελούσα ταυτόχρονα.

Πώς ήταν η πρώτη μέρα με το μωρό στο σπίτι;

Ημέρα ανακούφισης! Μετά από σχεδόν είκοσι ημέρες νοσηλείας στη μονάδα εντατικής θεραπείας του Μακάριου Νοσοκομείου λόγω προωρότητας, ήταν επιτέλους μια αίσθηση ολοκλήρωσης. Για πρώτη φορά ήμασταν όλη οικογένεια μαζί στο σπίτι μας. Πλημμύρισε το σπίτι μας χαρά και παππούδες, που ήρθαν να δουν πρώτη φορά την εγγόνα τους. Μέχρι τότε δεν ήταν εφικτό, γιατί (ορθώς) εκτός από τους γονείς κανείς δεν μπορεί να μπει στη ΜΜΕΘ να επισκεφθεί τα παιδιά. Το βράδυ όμως έφερε μαζί του και την αγωνία. Τις έγνοιες κάθε νέου γονιού. Θα τα καταφέρναμε; Όλα πήγαν και πηγαίνουν καλά όμως ευτυχώς.

Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης;

Η αλήθεια είναι πως η διαδρομή μέχρι να ολοκληρωθεί η εγκυμοσύνη ήταν δύσκολη. Ανεξέλεγκτες αναγούλες, λιποθυμίες, αποκόλληση... αλλά και ρυθμούς ζωής των οποίων η μείωση δεν ήταν επιλογή. Μέχρι τον τέταρτο μήνα δυσκολεύτηκα... από τον πέμπτο και μετά όμως, οπόταν ένιωθα και τη Θίσβη μέσα μου πραγματικά απόλαυσα την εγκυμοσύνη μου. Όσο διήρκεσε δηλαδή. Ήταν βιαστική η μικρή... 32 εβδομάδων έσπασαν τα νερά. Με τη γιατρό μου (Δρ Σοφία Φρακάλα) καταφέραμε να την καθυστερήσουμε λίγο αλλά... στις 33 εβδομάδες ακριβώς ήρθε η μικρή με καισαρική τομή. Η άμεση διακομιδή της στη ΜΜΕΘ του Μακάριου Νοσοκομείου κρίθηκε απολύτως αναγκαία και δεν πρόλαβα να δω καθόλου το παιδί μου. Αυτό μου κόστισε. Σε λιγότερο από 24 ώρες φρόντισα να είμαι καλά και έσπευσα να τη δω. Η εικόνα ήταν σοκαριστική... ένα τόσο δα σπουργιτάκι στη θερμοκοιτίδα με τα σωληνάκια... δάκρυσα. Γρήγορα όμως ένιωσα ασφάλεια και ευγνωμοσύνη. Το έργο που επιτελείται στο συγκεκριμένο τμήμα από το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό είναι πέρα για πέρα υποδειγματική. Ειδικά οι νοσηλευτές με τους οποίους είχα άμεση και προσωπική επαφή... Χωρίς την πολυεπίπεδη στήριξή τους, δεν θα άντεχα εκείνες τις ημέρες. Ο σεβασμός μας προς αυτούς και τη δουλειά τους επιβάλλεται να είναι δεδομένος! Θα ήθελα λοιπόν και από εδώ να εκφράσω τις ειλικρινείς ευχαριστίες μου τόσο στη γιατρό μου, όσο και στα παιδιά της ΜΜΕΘ.

Συμπαραστάτης σε όλο αυτό, είναι και ο σύντροφος σου, Μιχάλης. Πώς θα τον χαρακτήριζες ως πατέρα;

Ο καλύτερος. Ο μπαμπάς... μανούλα, όπως λέει ο ίδιος. Και πάνες αλλάζει και το βράδυ ξυπνά... Κι αν ήταν τρόπος να θηλάσει, θα το 'κανε και αυτό! Και όλα ανεξαιρέτως που χρειάζομαι τα κάνει πάντα με χαμόγελο και προθυμία. Όχι για μένα βεβαίως, αλλά για την κόρη του! Μου φαίνεται την έχασα την πρωτοκαθεδρία στην καρδιά του. Η Θίσβη είναι πολύ τυχερή που τον έχει για πατέρα!

Άλλαξαν καθόλου οι ισορροπίες στη σχέση σας, τώρα με το παιδί;

Ο ερχομός ενός παιδιού φέρνει τα πάνω κάτω σε μια σχέση. Είναι ευκαιρία επαναπροσδιορισμού του «εμείς» κι αυτό δεν είναι κακό. Ξανά συστηνόμαστε και ξανά αρχίζουμε άλλον έναν υπέροχο κύκλο συντροφικότητας.

Πώς λειτουργείς καλύτερα, ως μητέρα ή ως σύντροφος;

Ως Ευτυχία. Προσπαθώ να κρατώ τις ισορροπίες ανάμεσα στους πολλούς ρόλους που χρειάζεται να ενσαρκώσω καθημερινά, αν και στην κορυφή παραμένει πάντα το παιδί.

Ο γάμος είναι μέσα στα άμεσά σχέδιά σας;

Όχι...

Αγχώθηκες με τα κιλά της εγκυμοσύνης και την απώλειά τους;

Δεν πρόλαβα... Οκτώ κιλά έβαλα στην εγκυμοσύνη, και τα έχασα σχεδόν αμέσως και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Τώρα για την πλήρη επαναφορά, επιβάλλεται γυμναστική. Σιγά-σιγά θα μπει κι αυτή στο πρόγραμμα. Μπορεί να μην ήμουν ποτέ συλφίδα, αλλά όπως κάθε γυναίκα αγαπώ και σέβομαι αρκετά το σώμα μου ώστε να μην το εγκαταλείψω.

Σε πολλές συνεντεύξεις σου, έχεις αναφερθεί στον σκύλο σου, τον Πάρη και την ανιψιά σου τη Βασιλική, χαρακτηρίζοντάς τα ως παιδιά σου. Πώς αντέδρασαν με τον ερχομό της κόρης σου;

Με τον Πάρη συμπληρώνουμε φέτος 13 χρόνια μαζί! Είναι πραγματικά σαν παιδί μου... Και ως τέτοιο αντέδρασε στον ερχομό της Θίσβης. Ένας γλυκός και προστατευτικός μεγάλος αδελφός. Η δε Βασιλική... η καλύτερη βοηθός που θα μπορούσε να ζητήσει ποτέ κανείς! Λατρεία και μάλιστα αμφίδρομη από την αρχή!

Αν και είναι ακόμη αρκετά νωρίς, εντούτοις, τώρα που έγινες μαμά, θεωρείς ότι η καριέρα μπαίνει σε δεύτερη μοίρα;

Σίγουρα τα πράγματα μπαίνουν σε νέα προοπτική. Τη δουλειά μου όμως την αγαπώ ειλικρινά και όσο περνά από το χέρι μου θα προσπαθήσω να ισορροπήσω ανάμεσα στους δυο πιο απαιτητικούς ρόλους της ζωής μου. Ευελπιστώ αυτό να μη γίνει σε βάρος ενός εκ των δυο.

Πότε αναμένεται να επιστρέψεις στα επαγγελματικά σου καθήκοντα;

Με τη νέα σεζόν. Η μικρούλα το προνόησε αυτό. Η άδεια μητρότητας τελειώνει με την έναρξη του νέου κύκλου προγραμμάτων.

Εάν και τελειωμένη καθηγήτρια γαλλικών, εντούτοις έγινες δημοσιογράφος. Τώρα που οι απαιτήσεις της ζωής σου έχουν αλλάξει, σκέφτεσαι να ακολουθήσεις επαγγελματικά το πρώτο σου πτυχίο;

Μακάρι να ήταν τόσο απλό και να εναπόκειτο σε μένα να αποφασίσω πότε και πώς θα επιδιώξω να εργαστώ στον κλάδο που σπούδασα! Ή και το αντικείμενο των διεθνών σχέσεων με το οποίο καταπιάστηκα σε επίπεδο μεταπτυχιακού... Δεν προκαταβάλλω τίποτα. Η ζωή είναι μπροστά μας και ποτέ δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει.

Εξ όσων γνωρίζω μια από τις μεγαλύτερες σου αγάπες είναι ο χορός. Τι σημαίνει για σένα ο χορός;

Αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου. Το δεύτερό μου σπίτι, η δεύτερή μου οικογένεια, το καταφύγιο μου, η διέξοδός μου. Χωρίς το χορό και τη σχολή χορού Σιακαλλή, πολύ απλά δεν θα ήμουν εγώ!

Αν σου έλεγα πριν από κάποια χρόνια, ότι η εξέλιξη της ζωής σου θα ήταν αυτή, θα το πίστευες;

Με τίποτα. Πριν ένα χρόνο να μου έλεγες ότι σήμερα θα ήμουν μάνα και ότι η ζωή μου θα λάμβανε άλλη τροπή από αυτή που είχε το περασμένο καλοκαίρι θα σ' έβγαζα τρελή. Πριν μια δεκαετία να μου έλεγες ότι θα ήμουν στο χώρο των μίντια, επίσης. Αυτό είναι το ωραίο όμως... ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Κάθε μέρα μια νέα περιπέτεια.

Υπάρχει κάτι που λείπει από τη ζωή σου;

Από τη στιγμή που η οικογένειά μου κι εγώ έχουμε την υγεία μας θα ήμουν τουλάχιστον αχάριστη να πω ότι κάτι μου λείπει! Εκείνο που έχω όμως είναι μάχες να κερδίσω και κορυφές να κατακτήσω.

Χωρίς όνειρα δεν υπάρχουμε. Προσωπικά ποια όνειρα κάνεις;

Αλίμονο! Αλλά επειδή τα σχέδια των ανθρώπων τα βλέπει ο Θεός και γελά, ας πούμε απλά ότι όνειρό μου είναι να ευτυχίσω και προσωπικά και επαγγελματικά.

Πρώτο καλοκαίρι με το παιδί, πού και πώς σκοπεύετε να το περάσετε;

Μαζί... χωρίς σχέδια. Ό,τι προκύψει και βολεύει, μέσα! Εγχώριο τουρισμό σίγουρα. Ιδανικά, θα καταφέρουμε να μοιράσουμε το χρόνο μας, λίγο στο βουνό και λίγο στη θάλασσα.  

Πηγή: Περιοδικό "OK!"