Νανά Καραγιάννη: “Δεν μπορώ να θυμηθώ πώς ήμουν πριν τη νευρική ανορεξία”

Η νέα φωτογράφηση και συνέντευξη μετά τη νοσηλεία

“Δεν είμαι απλώς φοβισμένη, είμαι σοκαρισμένη. Στο παρελθόν με είχαν πεθάνει αρκετές φορές. Τώρα όλο αυτό κόντεψε να γίνει πραγματικότητα. Χωρίς τη βοήθεια της μάνας μου – δεν ξέρω που βρήκε το κουράγιο αυτή η γυναίκα και ήρθε από την Κέρκυρα να δει το παιδί της σε κώμα – και των φιλενάδων μου δεν θα τα είχα καταφέρει. Άγρια, βαθιά σοκαριστική εμπειρία η Εντατική. Μόνο όσοι έχουν περάσει κάτι αντίστοιχο θα με καταλάβουν”, αποκάλυψε η Νανά Καραγιάννη μιλώντας στο "Down Town" για τις δύσκολες ώρες που πέρασε στο νοσοκομείο.

Η δημοσιογράφος έμεινε 20 μέρες στην Εντατική και συνολικά έναν μήνα στο νοσοκομείο... Και ήταν αρκετά για να συνειδητοποιήσει για πρώτη φορά στη ζωή της πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα για εκείνη.

“Δεν ήθελα να σας ανησυχήσω, ρε παιδιά. Έγιναν όλα τόσο γρήγορα και ξαφνικά. Έμεινα είκοσι ολόκληρες μέρες στην Εντατική με νεφροπάθεια. Ακόμα δεν νιώθω έτοιμη να μιλήσω δημόσια για όλο αυτό. Ο μόνος λόγος που το κάνω είναι για να σταματήσουν να με ζαλίζουν στα τηλέφωνα από διάφορες εκπομπές. Κάθε φορά που μιλώ για ό,τι πέρασα νιώθω να το ζω ξανά. Ήταν κάτι τρομακτικό, έφτασα στον θάνατο”, ανέφερε χαρακτηριστικά.

Κουράστηκες;

“Κουράστηκα, εξουθενώθηκα, εξαντλήθηκα. Νομίζω ότι έχω νευρική ανορεξία όλη τη ζωή μου. Δεν μπορώ δηλαδή να θυμηθώ πώς ήταν η ζωή μου πριν από τη νευρική ανορεξία. Το μόνο που θέλω πια είναι να είμαι γερή στην υγεία μου. Όλους τους υπόλοιπους στόχους ας τους βάλουν οι γιατροί. Βαρέθηκα πάντως να ακούω την ατάκα: "Φάε κορίτσι μου"..”

Τι συνέβη ακριβώς;

“Τα τελευταία δύο χρόνια τα πήγαινα γενικά πολύ καλύτερα με τη νευρική ανορεξία. Έπαιρνα συνέχεια κιλά, έτρωγα κανονικά, ένιωθα καλά στην υγεία μου. Ενώ λοιπόν είχαν φτιάξει τα πράγματα, έκατσε η γκαντεμιά και έπαθα νεφρική ανεπάρκεια επειδή ο οργανισμός μου ήταν επιβαρυμένος και εξουθενωμένος από τη νευρική ανορεξία”.

Είχες κάποια συμπτώματα;

“Ένιωθα πιο κουρασμένη απ’ ότι συνήθως, αλλά νόμιζα ότι ήταν εξαιτίας του καύσωνα. Είχα έντονους πόνους στους μυς και έλεγα «θα πιάστηκα από το κομπιούτερ». Δίψαγα τρομερά και σκεφτόμουν «μάλλον έχω σάκχαρο». Έκανα τακτικά εξετάσεις αίματος. Που να φανταστώ όμως ότι κουράστηκαν τα νεφρά μου… Κατέληξα στα καλά καθούμενα στην Εντατική”.
Θυμάσαι πως ένιωσες όταν άνοιξες τα μάτια σου στην Εντατική;

“Δεν μπορείς να φανταστείς πως ήμουν. Οροί στον λαιμό και στα χέρια, καθετήρες κ.α. Όταν ξύπνησα από το κώμα – για πολλές ημέρες – δεν με άφηναν να κοιταχτώ στον καθρέφτη. Ήμουν φρικιό, ήταν δύσκολη η επικοινωνία με τους γύρω μου, είχα τρελούς πόνους και δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεββάτι. Με τάιζαν και με έκαναν μπάνιο οι δικοί μου, ήμουν εντελώς ανήμπορη. Θυμάμαι όταν άνοιξα πρώτη φορά τα μάτια μου είδα απέναντι μου τη μητέρα και τον αδελφό μου και άρχισα να κλαίω με λυγμούς. ήμουν σίγουρη ότι θα πεθάνω”.