Άντρες! Να, γιατί τους αγαπάμε.

Η κολλητή μου είναι ερωτευμένη με τον γιο της, εγώ λατρεύω τον άντρα μου και η διπλανή μου στο γραφείο χτυπιέται για έναν φίλο μου που δεν γυρίζει καν να την κοιτάξει. Άραγε γιατί αγαπάμε τόσο πολύ τους άντρες;

Ίσως η προσπάθεια να κατανοήσουμε το άλλο μισό του πληθυσμού, να είναι ένας βασικός λόγος. Ωστόσο μάθαμε να τους αγαπάμε για την πρακτικότητά τους. Μήπως έχεις δει ποτέ το σκίτσο που δείχνει τη διαδρομή που κάνει μια γυναίκα και ένας άντρας αντίστοιχα, μέχρι να αγοράσουν ένα ζευγάρι παπούτσια; Αν όχι θα στο εξηγήσω εγώ με δυο λόγια. Εμείς υπερ-αναλύουμε τις καταστάσεις δημιουργώντας διλήμματα εκεί που ουσιαστικά δεν υπάρχουν, ενώ αυτοί λειτουργούν με τη μέθοδο πρόβλημα-σύντομη σκέψη-λύση. Τους αγαπάμε για το δυναμισμό τους. Όσο περνά ο καιρός η γυναίκα γίνεται ακόμη πιο δυναμική και καλά κάνει. Αλλά πες την αλήθεια, δεν σου αρέσει όταν ο άντρας παίρνει αποφάσεις και πεισμώνει κιόλας όταν του φέρεις αντίρρηση; Τους αγαπάμε επειδή κάνουν σαν παιδιά. Οι κατά τα άλλα δυναμικοί άντρες μας κάνουν κάποιες φορές να αναρωτιόμαστε αν έχουμε να κάνουμε με μικρό παιδί. Θέλουν να ακούσουν το μπράβο μας, το «δεν πειράζει» και πάει λέγοντας. Τους αγαπάμε γιατί είναι δύσκολοι. Είναι διαφορετικοί από μας και εμείς διαφορετικοί από εκείνους. Μας παίρνει λίγη παραπάνω ώρα να τους καταλάβουμε, αλλά αυτή η εξερεύνηση είναι ίσως και ο λόγος που μας ελκύουν! Τους αγαπάμε γιατί δεν ξέρουν να πουν τόσο καλά το ψέμα όσο εμείς, κι έτσι τους κάνουμε τσακωτούς. Τους αγαπάμε γιατί δεν ασχολούνται με τα περιττά κιλά. Πολύ λιγότερο ακούς μια αντρική παρέα να συζητά για δίαιτες, προϊόντα ομορφιάς, κλπ, κλπ. Ακόμη και όταν  ακολουθήσουν κάποια δίαιτα, οι άντρες είναι πιο αθόρυβοι και γκρινιάζουν πολύ λιγότερο. Τελικά τους αγαπάμε ή μήπως τους ζηλεύουμε και λίγο;