Βασιλική Χατζηαδάμου: Φωτογραφίζεται πρώτη φορά με το σύζυγό και τα παιδιά της

\"Θέλω να έχω δίπλα µου ανθρώπους που αγαπώ\"

Η Βασιλική Χατζηαδάμου φωτογραφίζεται για πρώτη φορά στο "ΟΚ!" μαζί με το σύζυγό της Παντελή Πατσαλή και τα παιδιά τους Κωνσταντίνο και Βασίλη και μιλά για τα παιδικά της χρόνια, τις αναμνήσεις της, την πορεία της στο χώρο και το χρόνο, τη σχέση της με το σύζυγό της και τα παιδιά τους καθώς και τα νέα της επαγγελματικά βήματα.  

Πολλοί σε χαρακτηρίζουν ως µια από τις αγαπηµένες παρουσιάστριες του νησιού και µια άξια εκπρόσωπο της παραδοσιακής µας µουσικής. Χρειάστηκαν κόποι και θυσίες για να σου απονεµηθούν αυτοί οι χαρακτηρισµοί;
Η έλξη και η αγάπη για τους παραδοσιακούς ήχους και τα χρώµατα υπήρχαν από την παιδική ηλικία, όπως επίσης και τα ακούσµατα βυζαντινής µουσικής. Στην πορεία είχαν όλα µια εξέλιξη στη βάση αυτή, µέσα από πολλή δουλειά. Δεν θέλω να ενστερνίζοµαι τίτλους και χαρακτηρισµούς, γιατί υπάρχει ταλαντούχος κόσµος που αγκαλιάζει µε αγάπη το κοµµάτι της δικής µας µουσικής παράδοσης, που δουλεύει ασταµάτητα και έχει να δώσει πολλά, µα και να αφήσει κληρονοµιά σε µεταγενέστερες γενιές.

Ήταν το παιδικό σου όνειρο να ασχοληθείς µε την παραδοσιακή µουσική;
Ως παιδί και έφηβη ήµουν ανήσυχη. Συµµετείχα σε ό,τι είχε να κάνει µε το τραγούδι, το χορό και το θέατρο. Η ανάγκη για δηµιουργία ανέκαθεν υπήρχε, χωρίς να ξέρω ποια κατεύθυνση θα πάρει ακριβώς.

Μίλησέ µου λίγο για τα παιδικά σου χρόνια. Τι αναµνήσεις έχεις;
Είχα πολύ όµορφα παιδικά χρόνια στο χωριό µου, τη Σωτήρα Αµµοχώστου. Μεγάλωσα σε µια οικογένεια µε δυο µεγαλύτερα αδέλφια και έναν παππού ιερέα, που έπαιξε ρόλο στη διαµόρφωση του χαρακτήρα και των τριών µας. Ήµουν ένα παιδί γεµάτο ζωντάνια, που ήθελε να δοκιµάζει και να συµµετέχει στα πάντα. Ανακατευόµουν στα κοινά, είχα παρέες µε τις οποίες υπήρξαµε πολύ «δηµιουργικοί». Οι γονείς µου είναι δυο άνθρωποι που στόχο είχαν να µας µάθουν να πατάµε τα πόδια γερά στη γη και στους οποίους χρωστάµε πολλά! Κι εδώ µου δίνεται η ευκαιρία να τους πω ένα µεγάλο ευχαριστώ, για όλα όσα κάνουν µέχρι σήµερα.

Τι είναι αυτό που νοσταλγείς περισσότερο από την παιδική σου ηλικία;
Την ανεµελιά και τον τρόπο µε τον οποίο ονειρευόµουν!

Λένε πως όταν κάνεις τα δικά σου παιδιά, αναβιώνεις κάποιες παιδικές αναµνήσεις. Ισχύει και σε σένα αυτό;
Είναι αλήθεια ότι όταν αποκτήσεις παιδιά θέλεις να περάσεις σ' αυτά, τα όµορφα της δικής σου παιδικής ηλικίας. Εικόνες που έχεις στο µυαλό, µυρωδιές, αγκαλιές, παιχνίδι… Κάποια πράγµατα που σε έκαναν ευτυχισµένο και έχουν αποτυπωθεί στην ψυχή σου, τα περνάς ασυναίσθητα και στα δικά σου παιδιά.

Πώς είναι πλέον η ζωή σου µε δύο παιδιά;
Η ζωή µου είναι γεµάτη, τόσο από άποψη χρόνου όσο και από συναίσθηµα. Παρόλο που η ζωή µας κατάντησε ένας διαρκής αγώνας δρόµου, τα παιδιά είναι η όαση, το βάλσαµο στον αγώνα αυτό. Παίρνω πολλά από τα παιδιά µου Κωνσταντίνο και Βασίλη, ειδικότερα ειλικρίνεια συναισθηµάτων.

Θα έλεγες πως τα παιδιά σου σε έχουν αλλάξει σε κάποια σηµεία του χαρακτήρα σου;
Ο ερχοµός των παιδιών στη ζωή µου µε έκανε πιο υπεύθυνη. Αυτό όµως που προσπαθώ να «εκµεταλλεύοµαι», είναι την αθωότητά τους και µέσα από αυτή να ξυπνώ µέσα µου στοιχεία που στις µέρες µας πάνε να εκλείψουν. Ο τρόπος που µε αγαπούν µε παρακινεί να γίνοµαι καλύτερη.

Σε φοβίζει η αλλαγή που µπορεί να υπάρξει στη σχέση σου µε τα παιδιά σου όσο αυτά µεγαλώνουν και µπαίνουν σε άλλες φάσεις ηλικιακά;
Ξέρω ότι εάν βάλουµε γερά θεµέλια τώρα που είναι µικρά και τα δύο, αν µάθουµε να επικοινωνούµε ουσιαστικά και σωστά, µεγαλώνοντας δεν θα έχω να φοβάµαι τίποτα. Αυτό θέλει κόπο, καλή διάθεση και προσπάθεια.

Όταν υπάρχει ελεύθερος χρόνος, εκτός από τις ώρες που βρίσκεσαι µε τα παιδιά σου, τι είναι αυτό που σε χαλαρώνει;
Μια βόλτα για καφεδάκι µε καλή παρέα και ένα καλό βιβλίο.

Με το σύζυγό σου έχετε βρει τις ισορροπίες ανάµεσα στη δουλειά και την προσωπική ζωή;
Υπήρξε περίοδος που ήµασταν πολύ πιεσµένοι και οι δύο. Σ' αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται κατανόηση και χρόνος για να ισορροπήσει κανείς. Τα πράγµατα έχουν βρει τους ρυθµούς τους. Ο Παντελής είναι ένας άνθρωπος που µε στήριξε και µε βοήθησε, που ήταν δίπλα µου στις αποφάσεις που έπαιρνα και τις επιλογές που έκανα. Ήταν εκεί όταν τα πράγµατα ήταν δύσκολα κι επίσης ήταν εκεί όταν χαιρόµουν και χαµογελούσα.

Εξ όσων γνωρίζω αυτόν τον καιρό ετοιµάζεις νέο δίσκο. Μίλησέ µου λίγο γι' αυτό.
Η πρώτη µου δισκογραφική δουλειά το "Άνθος Αµάραντον", σε κυπριακή διάλεκτο, είναι κατά κύριο λόγο σε στίχους και σύνθεση του επί χρόνια συνεργάτη µου Μιχάλη Χατζηµιχαήλ. Υπάρχουν σ' αυτόν και τρία παραδοσιακά τραγούδια. Ένας δίσκος που έγινε µε πολλή αγάπη και αφοσίωση. Αυτήν την περίοδο, παρέα µε το στιχουργό Πόλυ Κυριάκου και τον Ελλαδίτη συνθέτη Αντρέα Κατσιγιάννη, είµαστε στο στούντιο και ετοιµάζουµε ένα δίσκο στην κυπριακή διάλεκτο, ντυµένο όµως µε έντεχνη µουσική. Η ονοµασία αυτού είναι "Αρχάγγελος" και θα περιλαµβάνει δέκα τραγούδια. Αυτό που θα ακούσει ο κόσµος διαφέρει λίγο απ' αυτό που µε έχει συνηθίσει µέχρι σήµερα. Γίνεται πολύ καλή δουλειά και ευελπιστούµε να περάσει στον κόσµο αυτή η προσπάθεια. Νιώθω την ανάγκη να πω ένα µεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους που µου εµπιστεύτηκαν τα τραγούδια τους, τόσο στο Μιχάλη, που χρόνια τώρα πορευόµαστε µαζί, όσο και στους δυο αυτούς νέους συνεργάτες τον Πόλυ και τον Αντρέα για τον τρόπο που αγκάλιασαν τη δουλειά αυτή.

Είσαι από τους ανθρώπους που απολαµβάνουν τις επιτυχίες τους ή δεν επαναπαύονται σε αυτό;
Δεν θεωρώ ότι έκανα σπουδαία πράγµατα. Ωστόσο, αν κάτι θεωρήσουµε ότι είναι επιτυχία, θα ήταν µίζερο η δηµιουργία να σταµατά εκεί. Έχω πολλή όρεξη, ιδέες και ζωντάνια για πολλά. Το εσωτερικό κοµµάτι µου είναι διαρκώς «αναστατωµένο» και σε ετοιµότητα για αυτά που η ζωή φέρνει.

Η τηλεόραση αποτελεί σηµαντικό ρόλο στη ζωή σου ή θα µπορούσες να ζήσεις και χωρίς αυτή;
Είµαι ευγνώµων για όσα ήρθαν στη ζωή µου. Είµαι στην τηλεόραση εδώ και έξι χρόνια κι από φέτος και στο Ράδιο Πρώτο, κάθε Κυριακή πρωί. Είναι κάποια πράγµατα που θα ήθελα να κάνω ακόµη στην τηλεόραση και πιστεύω ότι µπορώ να καταφέρω. Απ' εκεί και πέρα πιστεύω ότι η έκθεση στο γυαλί έχει ηµεροµηνία λήξης. Είναι τόσα πολλά που θα ήθελα να κάνω πίσω από αυτό όµως, που σηµαίνει ότι οποιαδήποτε στιγµή τελειώσει, θα υπάρξει συνέχεια σε κάτι άλλο. Όλα χρειάζονται τον κατάλληλο χρόνο.

Θεωρείς ότι η "Παραδοσιακή Βραδιά" αποτέλεσε αφορµή ώστε περισσότεροι νέοι να στραφούν στη µουσική του τόπου τους;
Η "Παραδοσιακή Βραδιά" δεν αγκαλιάστηκε και δεν αγαπήθηκε από το κοινό τυχαία. Οι συντελεστές µπροστά και πίσω από τις κάµερες και η εταιρεία παραγωγής Galinis Productions επένδυσαν σε κάτι που αγγίζει την ψυχή και το "είναι" του Κύπριου. Όταν αγγίζεις µε σεβασµό και προσδίδεις το επίπεδο που αξίζει στη µουσική και όχι µόνο στην παράδοση ενός τόπου, αµέσως ελκύεις και ένα κοµµάτι του νεανικού κοινού που διψά να γνωρίσει κάποια στοιχεία που δεν ξέρει.

Νοουµένου ότι ασχολείσαι µε την παράδοση, θα έλεγες πως είσαι και παραδοσιακή γυναίκα;
Δεν ξέρω ποια είναι ακριβώς τα στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα µιας παραδοσιακής γυναίκας, αλλά είναι κάποιες απόψεις που ενστερνίζοµαι που ίσως κινούνται στο πλαίσιο αυτό. Παράδειγµα, πιστεύω στο θεσµό της οικογένειας, όπως επίσης ότι ο τρόπος που λειτουργεί µια γυναίκα µέσα στο σπίτι καθορίζει κατά πολύ τις ισορροπίες που πρέπει να υπάρχουν.

Η σχέση σου µε τη µόδα ποια είναι;
Μ' αρέσει να είµαι καλοντυµένη, ιδιαίτερα όταν βγαίνω. Δεν είµαι άνθρωπος όµως που ασχολείται ιδιαίτερα µε τη µόδα, µε το τι κυκλοφορεί τη δεδοµένη στιγµή ή τι θεωρείται απαραίτητο. Αυτό το κοµµάτι δεν το έχω, ούτε επιδιώκω να το αποκτήσω. Άµα χρειαστώ βοήθεια σ' αυτό, ζητώ τη γνώµη ανθρώπων που εµπιστεύοµαι.

Υπάρχει κάποιο πρότυπο γυναίκας που ακολουθείς;
Θαυµάζω γυναίκες που έγραψαν ιστορία µε το έργο και την προσωπικότητά τους. Απ' εκεί και πέρα µετρώ τις δικές µου δυνάµεις και κρατώ τη δική τους αίσθηση ως οδηγό.

Κλείνοντας, όσο κλισέ και αν ακούγεται, πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου µετά από δέκα χρόνια;
Μετά από δέκα χρόνια θα ήθελα να έχω την ίδια ζωντάνια και δύναµη, αλλά και τη θέληση για δηµιουργία. Το κυριότερο όµως, θέλω να έχω δίπλα µου ανθρώπους που αγαπώ.