Η σύζυγός του , Πρόδρομου Προδρόμου, φωτογραφίζεται πρώτη φορά με την κόρη τους και μιλά για τη σχέση της με το γνωστό πολιτικό

Ο γάμος και η διαφορά ηλικίας

Λίγες εβδομάδες από την τέλεση του γάμου της με τον Πρόδρομο Προδρόμου, η Έλενα Γεωργίου-Προδρόμου φωτογραφίζεται από τη Θεοδώρα Ιακώβου με την 3χρονη κόρη τους Νεφέλη για λογαριασμό του περιοδικού "ΟΚ!" και  μιλά στην αρχισυντάκτρια του περιοδικού, Χριστίνα Πελεκάνου για τη νέα της ζωή με το γνωστό πολιτικό, αλλά και για τα μελλοντικά τους σχέδια…

Σε ποια φάση της ζωής σου σε βρίσκεσαι αυτό το διάστημα;
Θα έλεγα, σε μια φάση αρκετά ήρεμη και δημιουργική. Μπορεί να αφιερώνω στη φωτογραφία όλο τον ελεύθερο χρόνο μου, αλλά εκείνο που συμβαίνει πιο πολύ είναι που νοιώθω και ζω πόσο δημιουργικό είναι να μεγαλώνεις ένα παιδί. Αν ρωτάτε γι' αυτό το διάστημα λόγω του γάμου, θα έλεγα πως δεν υπάρχει και μεγάλη αλλαγή, γιατί ήδη ήμασταν μαζί. Αυτό που τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει στη ζωή μου είναι η μητρότητα, σπουδαίο πράγμα. Σε γενικές γραμμές πιστεύω ότι είμαι άνθρωπος που μπορεί να εκτιμά και να απολαμβάνει τη ζωή, τις αληθινές ανθρώπινες σχέσεις μέσα από την καλή παρέα, τη φιλία. Αλλά και μέσα από την τέχνη και τη δημιουργικότητα που αγαπώ. Πιστεύω πως δεν πρέπει να αφήνουμε ή να υποτιμούμε τα καθημερινά, γιατί στα μικρά και στα απλά κρύβεται η ολοκλήρωση του ανθρώπου, αν όχι και η ευτυχία.

Θα ήθελα, όμως, να πούμε και για τον γάμο. Πώς είναι τώρα η ζωή σου, μερικές εβδομάδες μετά; Αλλά και γιατί επιλέξατε να τον κρατήσετε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας;
Πιστεύω ότι δεν είναι δημοσίου ενδιαφέροντος ο γάμος ενός ανθρώπου. Η σχέση, που έχει ο Πρόδρομος με τη δημοσιότητα, είναι για εντελώς άλλους λόγους. Και συμφωνούμε πλήρως σε αυτό. Είναι κάτι πρώτα απ' όλα προσωπικό, δεν παντρεύεσαι για να σε δούνε οι άλλοι. Έτσι λειτουργήσαμε και γι' αυτό δεν θα έμπαινα σε συζητήσεις για το ποιοι ήταν εκεί και τι κάναμε και πώς ήταν. Διαφορετικά, τι νόημα θα είχε η συνειδητή επιλογή να είμαστε κάπου ήσυχα κι απλά, σε στενό κύκλο; Θα περιοριστώ να πω ότι ήταν ένα όμορφο απόγευμα, αν και είχε τη ζέστη του Ιουλίου.

Γενικά θα λέγαμε ότι σας χαρακτηρίζει ως ζευγάρι να μη θέλετε να απασχολείτε τα media;
Οπωσδήποτε. Ο ίδιος είναι έτσι κι αλλιώς στον δημόσιο βίο. Όλη μέρα σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες. Είναι, όμως, στην πολιτική για άλλο λόγο, όχι για το τι φόρεσε, τι έφαγε, πού πήγε. Όπως κι εγώ πιστεύω ότι το σωστό είναι κάποια θέματα που είναι προσωπικά και ιδιωτικά να μένουν έτσι.

Πόσο δύσκολη είναι η συμβίωση με ένα πολιτικό πρόσωπο;
Είναι ούτως ή άλλως πολύ απαιτητική και δύσκολη η ζωή κάποιου που βρίσκεται στην ενεργό πολιτική. Εγώ το έμαθα και το είδα μόλις τα τελευταία χρόνια. Άμα θέλεις, όμως, και υπάρχει συνεννόηση, βρίσκεται και ο τρόπος να τα συνδυάζεις όλα, κρατώντας για σένα κι εκείνο το κομμάτι της ζωής που θέλεις.

Ποια είναι η δική σου σχέση με την πολιτική;
Από τα φοιτητικά μου χρόνια είχα ενταχθεί σε πολιτική φοιτητική παράταξη. Ως μέλη της κοινωνίας θεωρώ πως έχουμε ευθύνη να γνωρίζουμε τι γίνεται στον τόπο μας, να συμμετέχουμε στον βαθμό που μπορούμε και είμαστε χρήσιμοι και να πράττουμε αναλόγως. Τώρα βέβαια ακούω και μαθαίνω πολλά πράγματα από πρώτο χέρι. Διατηρώ, όμως, μια μάλλον συγκρατημένη σχέση με αυτά τα θέματα, αν και πάντα πιστεύω ότι πρέπει να παρακολουθείς και να μην είσαι αδιάφορος.

Πόσα χρόνια είστε μαζί με τον Πρόδρομο Προδρόμου;
Είχαμε γνωριστεί σε μια ομαδική έκθεση φωτογραφίας, στην οποία συμμετείχα πριν από 7-8 χρόνια και στην οποία είχε κάνει τα εγκαίνια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης και ο Πρόδρομος ήταν μαζί του. Αλλά τότε είχε μείνει στην κοινωνική γνωριμία. Σιγά-σιγά, μετά από κανένα χρόνο, η σχέση μας άλλαξε.

Τι είναι αυτό που σε γοήτευσε στον Πρόδρομο;
Δεν θα μπορούσα να είμαι με κάποιον που δεν θαυμάζω. Είναι ένας άνθρωπος με εκρηκτική προσωπικότητα και φοβερή παιδεία. Όταν λέω παιδεία, δεν αναφέρομαι μόνο στην εγκύκλιο, τα πτυχία, μεταπτυχιακά κ.λπ, αλλά σε μια ευρύτερη καλλιέργεια και κουλτούρα. Μου αρέσει το ότι είναι πολύπλευρος άνθρωπος, αλλά και μια αντίθεση στον χαρακτήρα του, αφού, ενώ είναι πολύ δυναμικός σε κάποια ζητήματα, είναι ταυτόχρονα και ευαίσθητος.

Δεν σας προβληματίζει καθόλου η μεταξύ σας διαφορά ηλικίας;
Αυτό είναι κάτι που μπορεί να απασχολεί τους άλλους που δεν ξέρουν. Δυο άνθρωποι που είναι μαζί, όπως εμείς, απλώς ξέρουν.

Για 3η φορά έχεις βραβευθεί στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες για τις φωτογραφίες σου. Τι είναι αυτό που σε εξιτάρει, όταν φωτογραφίζεις;
Αν και έχω σπουδάσει διακόσμηση εσωτερικών χώρων, η φωτογραφία είναι κάτι που ήρθε στη ζωή μου τα τελευταία 7-8 χρόνια. Για μένα είναι μέσο έκφρασης και διήγησης. Μέσα από μια φωτογραφία μπορείς έμμεσα να «διηγηθείς» μια ιστορία. Εγώ ξεκινώ από μεράκι και προσωπικές ευαισθησίες, αλλά αν έρθουν και κάποιες διακρίσεις από σημαντικούς φορείς, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σίγουρα είναι κάτι που σε κάνει να νιώθεις όμορφα και σε δυναμώνει, για να συνεχίσεις να κάνεις σχέδια.

Τι σου αρέσει περισσότερο να αποτυπώνεις στη φωτογραφική σου μηχανή;
Θα έλεγα ότι οι φωτογραφίες μου έχουν αμιγώς ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Φωτογραφίζω ανθρώπους που συναντώ τυχαία στον δρόμο. Εικόνες που μιλούν άμεσα για τη ζωή, έναν μετανάστη έναν μεροκαματιάρη, έναν συνταξιούχο, ένα μικρό παιδί… Αυτοί οι άνθρωποι, οι αφανείς καθημερινοί ήρωες, έχουν πράγματα να πουν χωρίς πολλά λόγια και συχνά με κάνουν να υποκλίνομαι. Αυτό κάνω με τον φακό μου.

Τι άλλα ενδιαφέροντα έχεις;
Ενδιαφέροντα πολλά… Δυστυχώς, όμως, ο χρόνος δεν με φτάνει. Μου αρέσει το διάβασμα, ο κινηματογράφος, να φτιάχνω χειροποίητα κοσμήματα και γενικά ό,τι εντάσσεται στη σφαίρα της δημιουργικότητας. Μέσα στα σχέδιά μου και ευελπιστώ να το καταφέρω, είναι η έκδοση κάποιου βιβλίου-λευκώματος και ακόμα κάποια έκθεση με φωτογραφίες, πάνω σε μια ιδέα που τη δουλεύω τα τελευταία χρόνια, με επίκεντρο την καθημερινή ζωή στην κατεχόμενη Κύπρο. Με εικόνες που σε κάνουν να σκέφτεσαι κάπως σαν να σταμάτησε ο χρόνος…

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου ως σύζυγο και μητέρα μετά από δέκα χρόνια;
Πριν από λίγο καιρό θα σου έλεγα μάλλον για τη νέα κάμερα ή φακούς που θα ήθελα σε κάποια στιγμή να αποκτήσω, ταξίδια που είχα κατά νουν να κάνω. Τώρα μπαίνουν και άλλα πράγματα στη ζωή. Το σχολείο της Νεφέλης, τα επόμενα βήματά της σε αυτήν την τρυφερή ηλικία που ξέρετε, όμως, ότι τα παιδιά αναπτύσσονται ραγδαία και σε εκπλήττουν διαρκώς… Μετά από δέκα χρόνια; Μάλλον θα έχω να κάνω με την… πρώτη εφηβεία της Νεφέλης και, ελπίζω, με τη δική μου ωριμότητα στη φωτογραφία. Σε μια Κύπρο που θα συνεχίσει να γίνεται καλύτερη, ελπίζω, όπως τα τελευταία χρόνια, μετά τα δύσκολα που περάσαμε. Και τώρα έχω έναν πρόσθετο λόγο να το θέλω αυτό, και για την κόρη μου.