\"Της άφησε μεγάλη πληγή αυτό το γεγονός\", λέει ο αδελφός της Αντώνης.
H απώλεια του πατέρα της Αλίκης ήταν για την ίδια ένας σημαντικός παράγοντας που καθόρισε τη ζωή της. Ακόμη και οι επιλογές της και οι ρόλοι της στον Ελληνικό κινηματογράφο έδειχναν πόσο πολύ της έλειπε ο πατέρας της με τον Κωνσταντάρα πολλές να αναλαμβάνει το ρόλο του έστω και μέσα από την μεγάλη οθόνη.
Η Αλίκη δεν ήθελε σχεδόν ποτέ να αναφέρεται σε εκείνον. Μάλιστα την αλήθεια για τον θάνατο του πατέρα της και το τι πραγματικά συνέβη, είναι κάτι που το πήρε μαζί της στον τάφο της. «Τον νομάρχη Αρκαδίας στην Κατοχή Ιωάννη Βουγιουκλάκη, τον πατέρα της Αλίκης, τον σκότωσαν οι αντάρτες με τρόπο βασανιστικό. Θεωρήθηκε συνεργάτης των Ιταλών και των Γερμανών, με αποτέλεσμα μαζί με άλλους τέσσερις, αφού τους χτυπούσαν νύχτα μέρα, σχεδόν μισοπεθαμένους τους έβαλαν να σκάψουν τον τάφο τους. Εκεί αφού τους έριξαν μέσα, τους τουφέκισαν» τόνισε με δηλώσεις του στην εφημερίδα News ένας από τους τελευταίους επιζώντες της εποχής εκείνης, ο Γιώργος Πετρίδης. Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η News, για την προσωπικότητα αλλά και τον βίο του τότε νομάρχη Αρκαδίας Ιωάννη Βουγιουκλάκη, οι απόψεις διίστανται «Ο Βουγιουκλάκης θεωρούνταν καλός άνθρωπος για τον απλό λαό. Είχε βάλει ορισμένα πράγματα σε μια αποθήκη προκειμένου να τα μοιράσει στους Τριπολιτσιώτες. Τότε, λοιπόν, ερχόμενοι οι Γερμανοί στην Τρίπολη άνοιξαν τις αποθήκες και πήραν τα τρόφιμα, με αποτέλεσμα να θεωρήσουν οι αντάρτες ένοχο τον Βουγιουκλάκη», εξηγεί.
Ο Αντώνης Βουγιουκλάκης εξέφρασε καλά λόγια για τον πατέρα του αφού είπε πως: «Όσες φορές έτυχε να βρεθώ σε εκείνα τα μέρη, οι περισσότεροι μου μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον πατέρα μου. Μας λένε πόσο πολύ βοήθησε τον κόσμο και πολλά άλλα εκπληκτικά πράγματα που έκανε τα οποία και εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζαμε. Ο πατέρας μου ήταν από τις πιο σημαντικές και ηρωικές μορφές της εποχής εκείνης, καθώς έσωσε πολύ κόσμο. Αναμφισβήτητα όμως, η έλλειψη του πατέρα είναι από τις πιο συνταρακτικές στιγμές στη ζωή ενός παιδιού». Στην ερώτησή αν τελικά δολοφονήθηκε από αντάρτες, απάντησε: «Δεν είναι οι κατάλληλες εποχές για να αναμοχλεύσουμε τέτοια γεγονότα. Γιατί όταν υπάρχει λόγος θα υπάρχει και αντίλογος και πάει λέγοντας». «Η Αλίκη συνεχώς έκλαιγε για τον πατέρα μας. Δεν ήθελε να το πιστέψει όλο αυτό. Της άφησε μεγάλη πληγή αυτό το δυσάρεστο γεγονός».