Στο σπίτι της Λείας Τορναρίτη

Δείτε τις εικόνες

Από το πρώτο "παρακαλώ", που ακούω στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, γράφει η Τάνια Νεοκλέους, στην Madame Figaro Δεκεμβρίου, καταλαβαίνω πως πρόκειται για μία γυναίκα με εκρηκτικό ταπεραμέντο. Το ίδιο ακριβώς διαπιστώνω και λίγες ημέρες αργότερα, όταν τελικά συναντιόμαστε στο υπέροχο διαμέρισμά της στη Λευκωσία. Ο τρόπος με τον οποίο έχει επιμεληθεί τον χώρο, εκπέμπει στον επισκέπτη μια απίστευτη οικειότητα. Της το επισημαίνω, όταν πια καθόμαστε δίπλα από το στολισμένο τζάκι. "Το σπίτι του κάθε ανθρώπου αντιπροσωπεύει το μέσα του" μου λέει πίνοντας μια γουλιά από τον καφέ της. "Είναι η καρδιά και το κέντρο της ζωής μας, γι' αυτό και τα χρώματα, που κυριαρχούν στο σπίτι κάποιου έχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα του" μου λέει στη συνέχεια. Όπου και να κοιτάξω το χριστουγεννιάτικο ντεκόρ επικρατεί σχεδόν σε κάθε σημείο του δικού της χώρου. Αυτή, άλλωστε, είναι μία από τις δικές της αγαπημένες εποχές του χρόνου. "Για μένα τα Χριστούγεννα σημαίνουν αυτό ακριβώς που βλέπεις. Ενώ γενικά μου αρέσουν τα απλά και ήσυχα πράγματα στη διακόσμηση, τα Χριστούγεννα θέλω το σπίτι μου να γεμίζει με χρώματα". Συνεχίζοντας με την ίδια διάθεση μού λέει πως η εικόνα, η οποία της έρχεται στο μυαλό όταν ακούει τη λέξη Χριστούγεννα, είναι "η οικογενειακή θαλπωρή. Όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι πάντα να μαζεύεται όλη η οικογένεια στο σπίτι και να γιορτάζουμε. Αυτή τη συνήθεια κατάφερα να την κρατήσω μέχρι σήμερα, γιατί μου αρέσει γενικά όλη αυτή η οικογενειακή κατάσταση". Τη φετινή χρονιά, μου λέει, έχει έναν ακόμα λόγο να χαίρεται αυτήν την περίοδο, αφού τώρα ετοιμάζεται να παρουσιάσει το βιβλίο της που έχει τίτλο Γιώργος Πετρίδης Interiors.

ΑΝΟΙΧΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Χρόνια αφοσιωμένη στην τέχνη με την ιδιότητα της art consultant, η ιδέα της δημιουργίας του βιβλίου, όπως μου αποκαλύπτει η Λεία Τορναρίτη, ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια, όταν μαζί με τον κορυφαίο interior decorator Γιώργο Πετρίδη συναποφάσισαν να παρουσιάσουν το (ομολογουμένως) σπουδαίο του έργο. "Με τον Γιώργο είμαστε φίλοι πολλά χρόνια. Είναι ένας αξιόλογος άνθρωπος, ο οποίος με τη δουλειά του έχει διαπρέψει στο εξωτερικό όσο κανείς άλλος Κύπριος σε αυτόν τον τομέα. Δεν ξέρω πώς θα ακουστεί, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο είναι σαν μια προσφορά στον τόπο μας. Είναι κρίμα να μην έχει ο κόσμος τη δουλειά τέτοιων καλλιτεχνών και να μην γνωρίζει ότι είναι Κύπριοι. Ο Γιώργος Πετρίδης μάς έχει κάνει τόσο περήφανους, που κατά κάποιο τρόπο τού το χρωστούσαμε". Στις σελίδες του βιβλίου, που θα παρουσιαστεί στα μέσα Ιανουαρίου στη Λεβέντειο Πινακοθήκη, υπάρχει φωτογραφικό υλικό που περιλαμβάνει από ξενοδοχεία μέχρι διαμερίσματα και μεγάλα σπίτια σε νησιά, τα οποία θα εντυπωσιάσουν. "Πιστεύω ότι τα τελευταία χρόνια, οι Κύπριοι άρχισαν να ενδιαφέρονται αρκετά για την τέχνη του interior γι' αυτό και έχουμε και καταπληκτικούς καλλιτέχνες, οι οποίοι διαπρέπουν στο εξωτερικό και μας κάνουν περήφανους" μου λέει για να στρέψω τη συζήτηση στην ίδια. "Για μένα η αισθητική είχε πάντα τη μέγιστη αξία στη ζωή μου και έτσι, παρόλο που έχω σπουδάσει σχέδιο μόδας και εμπόρευση της μόδας στην αγορά, αυτό που με τράβηξε τελικά ήταν ο χώρος της τέχνης". Αρπάζοντας την ευκαιρία που μου δίνει η αναφορά της στη μόδα, της ζητώ να μου δώσει τις δικές της συμβουλές. "Δεν υπάρχει στην εποχή μας άσχημος άνθρωπος, υπάρχει απεριποίητος. Πρέπει να αγαπάς τον εαυτό σου, χωρίς βέβαια αυτό να είναι αυτοσκοπός ή να λειτουργεί εγωιστικά απέναντι στους άλλους". Αυτό, όπως μου εξηγεί, είναι που κάνει και η ίδια. "Μου αρέσει να αφιερώνω χρόνο στην εξωτερική μου εμφάνιση, σε φυσιολογικά, όμως, πάντα πλαίσια. Δεν είμαι, δυστυχώς, ιδιαίτερα αθλητικός τύπος. Το κάνω γιατί πρέπει και όχι επειδή το αγαπώ. Θα ήθελα να μπορούσα να γυμνάζομαι περισσότερο και να τρώω πιο λιτά, αλλά αγαπώ το φαγητό". Από αυτό συμπεραίνω ότι πρέπει να αγαπά και τη μαγειρική. Με διαψεύδει. "Επειδή είμαι τρομερά λαίμαργη, προτιμούσα πάντα να απέχω από τη μαγειρική και να μην περνάω πολύ χρόνο στην κουζίνα. Ξέρω πέντε-έξι πραγματάκια, αλλά μέχρι εκεί. Δώσε μου design, από την άλλη, να σου φτιάξω ό,τι θέλεις".

FAMILY EVER AFTER
Στην ώρα, που περνώ μαζί της, αυτό που απολαμβάνω περισσότερο στην κουβέντα μας είναι η ικανότητά της να μεταδίδει στον συνομιλητή τη θετικότητά της. Σχεδόν αυθόρμητα τη ρωτώ αν αυτό για εκείνην αποτελεί στάση ζωής. "Πιστεύω πως οφείλεται στο ότι είχα πολύ καλούς γονείς. Η ασφάλεια και η αγάπη στην παιδική ηλικία είναι πολύ σημαντικά στοιχεία που εξακολουθούν να εκδηλώνονται και αργότερα". Στο ίδιο μοτίβο, όταν η συζήτηση στρέφεται πια στη δική της οικογένεια, μου λέει ότι προσπαθεί να παραμένει νεανική στη σχέση που έχει με τις κόρες της. "Ο μόνος τρόπος για να είσαι κοντά στα παιδιά σου είναι να συμβαδίζεις με την εποχή. Εγώ κάνω παρέα τόσο με τις κόρες μου όσο και με τις φίλες τους, οι οποίες με συμβουλεύονται για διάφορα θέματα. Κάνουμε τις πλάκες μας, χωρίς αυτό να μου αφαιρεί από τη σοβαρότητα που διατηρώ απέναντί τους. Πρέπει να έχεις πολλή υπομονή και να δίνεις όλη σου τη σημασία στα παιδιά σου. Είναι πολύ σημαντικό να σε έχουν δίπλα τους στο μεγάλωμά τους. Από την άλλη, πρέπει να τα αφήνεις να σχηματίζουν τη δική τους προσωπικότητα και να έχουν τις δικές του παρέες". Έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της δίπλα στον Νίκο Τορναρίτη, της ζητώ να μου αποκαλύψει το μυστικό της επιτυχίας της δικής τους οικογένειας. "Στον γάμο μας υπάρχει πολλή αγάπη και γίνονται υποχωρήσεις και από τις δύο πλευρές. Αυτό που με συγκινεί στον Νίκο είναι το πόσο πολύ αγαπάει την οικογένειά του. Είναι πάντα εκεί για μας, παρόλο που, πολλές φορές, παραπονιόμαστε ότι δεν τον βλέπουμε. Δεν υπάρχει ποσοτική σχέση, όταν είσαι με έναν πολιτικό. Πρώτα ανήκει στον κόσμο και μετά σε εσένα". Φιλοσοφώντας τη ζωή μού λέει πως οι απαιτήσεις, που έχει από τους γύρω της, λιγοστεύουν όσο μεγαλώνει. "Ο καθένας έχει τα προβλήματα και τις έννοιες του και για να είσαι ευτυχισμένος δεν μπορείς να απαιτείς να παίρνεις ό,τι δίνεις. Ο καθένας σού δίνει ό,τι δύναται και σε αγαπάει όσο μπορεί". Ο τρόπος με τον οποίο βρίσκει η ίδια τις ισορροπίες μέσα της, είναι η επόμενή μου απορία. "Κάθε βράδυ κάνω την αυτοκριτική μου και, εκεί που εντοπίζω τα λάθη μου, ζητάω πάντα συγνώμη. Είναι μεγάλη αρχοντιά το να λες συγνώμη και με λυπεί αφάνταστα όταν κάποιοι άνθρωποι δεν το κάνουν, ακόμα και όταν προσπαθούν να σου δείξουν με άλλους τρόπους ότι μετάνιωσαν". Μία γυναίκα έξω καρδιά σε όλα της, παραδέχεται ότι πολλές φορές έχει παρεξηγηθεί για την ωμή ειλικρίνειά της. "Είμαι πάρα πολύ ντόμπρα» μου λέει «και αυτό είναι κάτι που προσπαθώ να κοντρολάρω γιατί, πολλές φορές, έχω πληγώσει ανθρώπους με το να τους πω τη γνώμη μου", συμπληρώνει. "Δεν ξέρω αν οι περισσότεροι το εκτιμούν, οι φίλοι μου, όμως, που με ξέρουν καλά και με αγαπούν όπως είμαι, το δέχονται γιατί ξέρουν ότι το κάνω με αγάπη. Δεν μπορώ να μην είμαι ειλικρινής" μου λέει λίγο πριν την αποχαιρετήσω και αυτό είναι που κρατάω φεύγοντας από τη συνάντησή μας.