Πήγαμε στο Casa Hermes!

Σ\' έναν επίγειο παράδεισο λίγα μόνο λεπτά έξω από τη Λεμεσό, ο Ρηγίνος Χριστοφόρου μας υποδέχεται στο σπίτι του στη Φασούλα - ένα αρχιτεκτονικό διαμάντι με την ονομασία Casa Hermes.

BON VIVEUR, ένας άνθρωπος που ξέρει να απολαμβάνει τα ωραία πράγματα στη ζωή. Όχι αυτά που υπερτερούν σε χρηματική αξία, αλλά αυτά που ξεχωρίζουν για την ποιότητα και την αισθητική τους. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι και ο Ρηγίνος Χριστοφόρου. Κατευθυνόμενος προς τη Φασούλα, ένα μέρος που αγαπώ ιδιαίτερα και έχω επισκεφτεί αρκετές φορές στο παρελθόν, παρατήρησα για πρώτη φορά ότι στην είσοδο της γραφικής αυτής κοινότητας βρίσκεται το ξωκλήσι του Αγίου Ρηγίνου και Ορέστη. «Το όνομά μου δεν το συναντάς συχνά στην Κύπρο. Αν σε λένε Ρηγίνο, τότε σίγουρα κατάγεσαι από τη Φασούλα» μου είπε. Λίγο πριν φτάσω στο σπίτι του -ένα από τα πιο καλόγουστα σπίτια που έχω δει μέχρι σήμερα στην Κύπρο- μία μικρή πινακίδα που πάνω της ανέγραφε Casa Hermes, μου επιβεβαίωσε ότι είχα φτάσει στο σωστό μέρος. «Γιατί Casa Hermes» τον ρώτησα. «Σε αντίθεση με αυτό που μπορεί οι περισσότεροι να πιστεύουν, το σπίτι μου έχει πάρει την ονομασία του από τον αγαπημένο μου σκύλο. Το golden retriever μου, τον Ερμή!» μου απάντησε λύνοντας την απορία μου. Ο μεγάλος ανοιχτός χώρος στο σαλόνι έχει θέα τον καταπράσινο κήπο, το βουνό και την εντυπωσιακή πισίνα. Τα έθνικ στοιχεία συνδυάζονται αρμονικά με τα μοντέρνα έργα τέχνης και τα κλασικά έπιπλα, ενώ η κουζίνα κινείται σε μινιμάλ ύφος-με το λευκό να επικρατεί. Μου έκανε τρομερή εντύπωση, όταν μου αποκάλυψε ότι δεν χρησιμοποίησε κάποιον επαγγελματία για τη διαμόρφωση των χώρων. «Αν και εργάζομαι στην οικογενειακή επιχείρηση και η δουλειά μου είναι κυρίως γραφειακή, πάντοτε ήθελα να ασχοληθώ με κάτι πιο δημιουργικό, όπως είναι η αρχιτεκτονική και το interior design. Αν και τελικά δεν το έπραξα, εντούτοις πιστεύω ότι έχω τις δυνατότητες, γι' αυτό και ανάλαβα μόνος μου τη διακόσμηση». Ως άψογος οικοδεσπότης, ο Ρηγίνος είχε προβλέψει ήδη να παραγγείλει φαγητό, έτσι κάναμε ένα μικρό διάλλειμα, όπου καθίσαμε στην τραπεζαρία και απολαύσαμε νόστιμα είδη σχάρας μαζί με ένα ποτήρι εύγευστο κόκκινο χιλιανό κρασί. Τον ρώτησα πώς πήρε την απόφαση να ζήσει στη Φασούλα. «Μένω εδώ τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Προηγουμένως νοίκιαζα στη Λεμεσό και ήμουν σε μία φάση που ήθελα να μετακομίσω στο δικό μου χώρο. Η μητέρα μου ήταν αυτή που μου έβαλε την ιδέα να χτίσω εδώ, μιας που η γη υπήρχε και ήταν ανεκμετάλλευτη. Δεν το μετανιώνω καθόλου, νιώθω όμορφα εδώ, το σπίτι μου με ξεκουράζει, ειδικά μετά από μία δύσκολη μέρα στο γραφείο. Είναι το ησυχαστήριό μου». Ένα ησυχαστήριο το οποίο φροντίζει εξολοκλήρου μόνος του, αλλά το μοιράζεται με τους αγαπημένους του φίλους. «Έχω τόσα πολλά πράγματα να κάνω σε σχέση με τη συντήρηση των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, που ο χρόνος που μένει τελικά για μένα είναι περιορισμένος. Άρα αυτόν το λίγο ελεύθερο χρόνο που έχω, φροντίζω να τον περνώ όμορφα με φίλους. Ούτε τα ταξίδια με αφορούν, ούτε τα ακριβά αυτοκίνητα. Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου είναι οι φίλοι μου. Αγαπώ τη ζωή της Κύπρου και ειδικά τη Λεμεσό. Δεν θα 'θελα να μένω στο εξωτερικό. Έχω ανάγκη τη θάλασσα, δεν μπορώ χωρίς την αίσθηση του νερού. Λατρεύω τον παραλιακό δρόμο, ακόμα και τώρα το χειμώνα πάω συχνά για περπάτημα με το σκύλο μου. Είναι κάτι που με χαλαρώνει απίστευτα». Ο Ρηγίνος είναι παράλληλα και ένας άνδρας με ιδιαίτερο στυλ και έμφυτη αισθητική, που ξεχωρίζει συχνά για τις ενδυματολογικές του επιλογές. «Ανέκαθεν αγαπούσα τη μόδα. Δεν μου αρέσει ο μιμητισμός. Ξέρω το κάθε τι που θα αγοράσω με τι θα το συνδυάσω από τα υφιστάμενα κομμάτια της γκαρνταρόμπας μου. Δεν θέλω να χαρακτηρίζομαι από ένα και μόνο στυλ. Μπορώ να γίνω από κλασικός και συντηρητικός, μέχρι πολύ εκκεντρικός, ανάλογα πάντα από τη διάθεσή μου και από την εκδήλωση που θα παρευρεθώ. Λατρεύω τις δημιουργίες της Vivienne Westwood, είναι κορυφή στο είδος της, όπως και του Alexander McQueen, τον οποίο θεωρώ αναντικατάστατο». Σε ό,τι φορά στο ερωτικό κομμάτι αυτή την περίοδο δηλώνει εργένης. «Μου αρέσει αυτή η φάση στην οποία βρίσκομαι. Θέλω να περνώ καλά. Νομίζω ότι όταν ερωτεύομαι, χάνω λίγο τον έλεγχο και αυτό δεν μου αρέσει. Είμαι αυτό που λέμε 'control freak' και ο έρωτας μού αποσπά την προσοχή. Προτιμώ να είμαι ενθουσιασμένος παρά ερωτευμένος». Πίνοντας την τελευταία γουλιά από το κρασί μου, τον ρώτησα πώς θα ήθελε να δει τη ζωή του να εξελίσσεται από τούδε και στο εξής. «Έμαθα να σκέφτομαι το τώρα. Αν αρχίσω να αγχώνομαι για το μέλλον, νομίζω ότι θα χάσω την πραγματική ουσία της ζωής. Θέλω να απολαμβάνω την κάθε στιγμή. Κάνεις δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει το αύριο».