Minimal chic

Σε μία υπέροχη αναπαλαιωμένη μονοκατοικία στην καρδιά της παλιάς Λευκωσίας, η σχεδιάστρια μόδας, Φωτεινή Λάμνισου, ζει μία ευτυχισμένη καθημερινότητα μαζί με το σύζυγο και τη μικρή της κόρη, σε ένα χώρο που διέπεται από μία μοντέρνα και μινιμαλιστική αισθητική. Στοιχεία εξάλλου που χαρακτηρίζουν και τις δημιουργίες της!

Αν και δεν κατάγομαι από τη Λευκωσία, πάντα είχα μία ιδιαίτερη αδυναμία στην παλιά πόλη. Ίσως, γιατί είναι από τις ελάχιστες γειτονιές στην Κύπρο, που κατάφεραν να διατηρήσουν μία αυθεντικότητα και μία συνοχή στην αρχιτεκτονική και πολιτιστική μας ταυτότητα. Τα γραφικά στενά, τα παλαιοπωλεία, τα παραδοσιακά καφενεδάκια και η ανεπιτήδευτη φιλοσοφία των κατοίκων, με συνεπαίρνουν κάθε φορά που θα βρεθώ εκεί, με χαλαρώνουν και με ταξιδεύουν. Επίσης, πάντα με ενθουσίαζαν οι μεγάλες σκαλιστές πόρτες που βρίσκονται στα στενά δρομάκια της περιοχής και που συνήθως, πίσω από αυτές, κρύβονται μερικά από τα πιο καλαίσθητα και avant garde σπίτια της Λευκωσίας. Κάπως έτσι συνέβη και στην περίπτωση της Φωτεινής Λάμνισου. Πίσω από μία μεγάλη σκαλιστή μπλε-γκρι πόρτα, ανακάλυψα ότι βρισκόταν ένα υπέροχο αναπαλαιωμένο σπίτι με μίνιμαλ αισθητική. Ψηλοτάβανο, ευήλιο, με άνετους χώρους, μεγάλα παράθυρα, εκλεπτυσμένα έργα τέχνης και μοντέρνα έπιπλα, το σπίτι διατηρεί πολλά στοιχεία από το παρελθόν, προσαρμοσμένα στο σήμερα. Η ίδια, κομψή, ευγενική και άνθρωπος χαμηλών τόνων, με υποδέχτηκε με χαμόγελο, ενώ μου είχε ήδη ετοιμάσει ζεστό πράσινο τσάι που με περίμενε στην κουζίνα. Στην παρέα μας και ο Rocky, ένα πανέμορφο κατάλευκο Scottish Terrier, που αποζητούσε συνεχώς την προσοχή μας! Φρόντισα ευθύς αμέσως να της εκφράσω τον ενθουσιασμό μου για την αισθητική του σπιτιού. «Σε ό,τι αφορά στη διακόσμηση των χώρων, τόσο εγώ, όσο και ο σύζυγός μου βάλαμε σε μεγάλο βαθμό το προσωπικό μας γούστο. Θέλαμε να είναι πρακτικό και κυρίως λειτουργικό. Μας αρέσει πολύ η τέχνη και γι’ αυτό το κάθε έργο που υπάρχει στο χώρο έχει το λόγο ύπαρξής του. Συγκεκριμένα έχω ιδιαίτερη αδυναμία στα έργα της Μαρίας Παπαχαραλάμπους». Στο σπίτι τους ζουν τα τελευταία τρία χρόνια. «Οφείλω να σου πω ότι πάντα ονειρευόμουν να αποκτήσω ένα σπίτι στην παλιά Λευκωσία. Νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον. Φυσικά θα ήθελα η παλιά πόλη να είναι πιο περιποιημένη, όπως για παράδειγμα στην Ιταλία ή την Ισπανία, όπου όλα τα σπίτια είναι προσεγμένα και διατηρημένα. Η μόνη δυσκολία που συναντάμε συχνά εδώ, είναι η έλλειψη πάρκινγκ». Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λευκωσία, ενώ η αγάπη της για τη μόδα ξεκινά από τα παιδικά της χρόνια. «Νομίζω ότι με επηρέασε πολύ ο πατέρας μου σε αυτό, γιατί έδινε ιδιαίτερη έμφαση στο ντύσιμό του. Ήταν πάντα πολύ κομψός και περιποιημένος». Η απόφασή της να ασχοληθεί επαγγελματικά με το χώρο της μόδας ήταν μονόδρομος, μίας και από το δημοτικό ασχολούταν με την τέχνη και το design. Σπούδασε Σχέδιο Μόδας στο Λονδίνο και μετέπειτα εργάστηκε για ένα χρόνο στο Παρίσι. Από το 2000 διατηρεί το προσωπικό της ατελιέ στη Λεωφόρο Μακαρίου στη Λευκωσία, με την επωνυμία, Fotini Lamnissos. «Συμμετείχα σε αρκετές εκθέσεις μόδας και σε Biennale του εξωτερικού. Ήθελα να το ζήσω σαν εμπειρία και χαίρομαι που το έκανα, γιατί είδα πώς λειτουργούν τα πράγματα και σε διεθνές επίπεδο. Τώρα συνειδητοποιώ ότι χρειάζεσαι αρκετή πείρα, για να φτάσεις σε ένα καλό επίπεδο. Δηλαδή αν αποφάσιζε η κόρη μου να γίνει σχεδιάστρια μόδας θα τη συμβούλευα πρώτα να εργαστεί σε διάφορα ατελιέ και μετά να ξεκινήσει τη δική της γραμμή. Στις αρχές, επειδή για μένα ήταν κάτι πολύ καινούργιο δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε ακριβώς. Μου πήρε χρόνο. Και αυτό θα έδινα ως συμβουλή στους νέους σχεδιαστές. Να δίνουν λίγο χρόνο στον εαυτό τους, να ωριμάσουν σχεδιαστικά. Αυτό γίνεται μέσα από την τριβή. Εγώ τώρα νιώθω ότι βρήκα τη σχεδιαστική μου ταυτότητα ως επαγγελματίας». Την πρώτη φορά που γνώρισα τη Φωτεινή ήταν στο Cyprus Fashion Week και είχα την απορία να μάθω κατά πόσο της λείπει, πλέον, ο συγκεκριμένος θεσμός. «Ήταν μία πολύ όμορφη εμπειρία. Ήμουν έτοιμη τότε να το κάνω, αλλά δεν είναι κάτι που θα μπορούσα να επαναλαμβάνω κάθε σεζόν. Δεν το βρίσκω απαραίτητο. Προτιμώ περισσότερο το static display, όπως έκανα πρόσφατα στο ίδρυμα Artos. Για να κάνω ένα fashion show θα πρέπει να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος». Οι δημιουργίες της χαρακτηρίζονται από λιτές γραμμές και μινιμαλιστικό ύφος. «Θέλω τα ρούχα μου να είναι πρακτικά, καθόλου ηχηρά και απόλυτα φορέσιμα. Δημιουργώ καθαρά prêt a porter σειρές. Δεν πιστεύω ότι κάποιος πρέπει να είναι υπερβολικά ντυμένος, για να πάει σε μία βραδινή έξοδο. Δυστυχώς στην Κύπρο δεν ακολουθούμε αρκετά την μινιμαλιστική τάση στο ντύσιμό μας». Οι δημιουργίες της φέρουν μία συνέπεια κάθε σεζόν. «Οι συλλογές μου γενικότερα έχουν μία συνοχή και δεν είναι επηρεασμένες από τις τάσεις του εξωτερικού. Αυτή μου η κολεξιόν, λόγω και του καλοκαιριού, θα έχει κάποιες πινελιές από χρώμα. Αυτό είναι ένα καινούργιο στοιχείο για μένα, γιατί κυρίως τα χρώματα που επιλέγω είναι το γκρι, το μαύρο και το λευκό. Το μινιμαλιστικό look είναι κάτι που επιλέγω και εγώ στο καθημερινό μου ντύσιμο». Καθώς διανύουμε μία περίοδο έντονης οικονομικής στενότητας, τη ρώτησα, αν συμμερίζεται την άποψη αρκετών, ότι οι δημιουργίες των Κύπριων σχεδιαστών μόδας είναι υπερτιμημένες, αφού πολλές φορές προσεγγίζουν αυτές των ξένων οίκων. «Ο κόσμος ενδιαφέρεται για την τιμή και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Αυτή είναι και η δική μου φιλοσοφία, την οποία τηρώ απόλυτα στο κόστος των ρούχων μου. Θεωρώ ότι ειδικά σε τέτοιες εποχές, πρέπει να κρατάμε χαμηλούς τόνους. Αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να σκεφτόμαστε και την ώρα που σχεδιάζουμε ένα κομμάτι, ώστε να ξέρουμε εκ των προτέρων, ότι το τελικό αποτέλεσμα δεν θα βγει υπερβολικά ακριβό». Όσο για το δημιουργικό επίπεδο στη χώρα μας; «Ευτυχώς στην Κύπρο υπάρχει έδαφος για νέα πράγματα και νέες προτάσεις. Έχουμε πολλούς καλούς καλλιτέχνες και σχεδιαστές. Για μένα επιτυχία είναι, να είσαι ικανοποιημένος και γεμάτος με αυτό που κάνεις, όπου και αν είσαι. Σημασία δεν έχει το που το κάνεις ή πόσος κόσμος σε ξέρει. Εγώ επιλέγω να διατηρώ χαμηλό προφίλ. Νιώθω κατασταλαγμένη πια εδώ και δεν έχω βλέψεις για μία καριέρα στο εξωτερικό. Νομίζω βρήκα τον τρόπο που θέλω να δουλεύω και το απολαμβάνω». Τον ελεύθερό της χρόνο τον αφιερώνει εξολοκλήρου στην οκτάχρονή της κόρη και στο σύζυγό της, Πάνο, με τον οποίο είναι αρκετά χρόνια μαζί. «Πρωτογνωριστήκαμε όταν ήμουν δεκαπέντε χρονών. Δεκατρία χρόνια μετά παντρευτήκαμε. Το παιδί ήρθε συνειδητοποιημένα στη ζωή μας. Ήμασταν και οι δύο έτοιμοι γι’ αυτό. Με την κόρη μου είμαστε φίλες, αλλά όταν πρέπει να γίνω αυστηρή μαμά, γίνομαι. Είναι δύσκολος ο ρόλος της μητρότητας, αλλά με βοήθησε πολύ, ηρέμησα. Ωρίμασα και εγώ μέσα από τη διαδικασία του μεγαλώματος του παιδιού μου». Λίγο πριν φύγω, της ζήτησα να μου αποκαλύψει τα όνειρά της για το μέλλον. «Είμαι πολύ ικανοποιημένη με τη ζωή μου ως έχει και δεν θα ήθελα να αλλάξει κάτι. Και στον επαγγελματικό τομέα νιώθω ολοκληρωμένη. Χαίρομαι όταν αρέσουν οι δημιουργίες μου και ακόμα περισσότερο, όταν βλέπω γυναίκες έξω να τις φοράνε. Ίσως μελλοντικά θα ήθελα να μεταφέρω το στούντιό μου στην παλιά Λευκωσία, για να είναι πιο κοντά στο σπίτι μου».

Photo: Μιχάλης Κυπριανού / Styling: Αλεξία Μεγαλέμου /Μακιγιάζ: Ειρήνη Σαμάτα

Πηγή: Madame Figaro