Κίκα Γεωργίου: Μιλά για την μητρότητα αλλά και για ποιο λόγο δεν παντρεύεται

Η επιστροφή της στο θέατρο

Η Κίκα Γεωργίου δεν παλεύει να χωρέσει µέσα στα κοινωνικά πρέπει, αλλά αντίθετα προσπαθεί να βρίσκει τους τρόπους που την κάνουν να "αναπνέει", όπως και η ηρωίδα που ενσαρκώνει στην παράσταση "Η Στέλλα µε τα Κόκκινα Γάντια". Η ηθοποιός μιλά στην Τάνια Νεοκλέους στην Madame Figaro και αποκαλύπτει λεπτομέρειες για το ρόλο της, μιλά για τους άντρες της ζωής της αλλά και για την πιο σημαντική υπόσχεση που έδωσε στον εαυτό της. 

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΙΓΕΙ η παράσταση Η Στέλλα µε τα Κόκκινα Γάντια είναι την έννοια της ελευθερίας µέσα στην αγάπη. Στο κοινωνικό πλαίσιο συνήθως η έννοια αυτή στηρίζεται πάνω στην αρχή που µας θέλει να αγαπούµε και να είµαστε µε κάποιον, για να µας κάνει ευτυχισµένους, ενώ το ιδανικό θα ήταν να αγαπούµε κάποιον και να θέλουµε να είναι εκείνος ευτυχισµένος.

ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΕΛΛΑ, την οποία ενσαρκώνω στην παράσταση, έτσι και για µένα είναι απαραίτητο να αναπνέω και να έχω χώρο και χρόνο µέσα στις σχέσεις που αναπτύσσω, είτε αυτές έχουν να κάνουν µε τον έρωτα είτε αυτές αφορούν τη φιλία και την οικογένειά µου. Όταν δεν συµβαίνει αυτό, πνίγοµαι πολύ εύκολα.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΝΤΥΠΩΣΗ στο ανέβασµα του συγκεκριµένου έργου είναι η αγάπη, η ελευθερία και ο σεβασµός, µε τον οποίο δουλεύει ο σκηνοθέτης της παράστασης, Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης. Αυτό µάς επέτρεψε να ανθίσουµε ο καθένας µέσα στον ρόλο του και να γίνουµε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού µας.

ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, που σίγουρα αλλάζει µέσα στον χρόνο, νιώθω ότι οι βασικές αξίες από καταβολής κόσµου είναι οι ίδιες, οπότε ένα κλασικό έργο είναι πάντα διαχρονικό.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, που µας στοιχειώνουν ακόµα και σήµερα. Μεγαλώσαµε σε µια κοινωνία που δεν αναγνώριζε τα συναισθήµατα και τα θέλω µας. Μάθαµε να µην ακούµε τον εαυτό µας, αλλά να παλεύουµε να χωρέσουµε µέσα στα κοινωνικά πρέπει. Νοµίζω ότι αρχίσαµε να ξεπερνάµε πια αυτό το στάδιο και ότι γινόµαστε σιγά σιγά πιο ελεύθεροι άνθρωποι σε σχέση µε τους παππούδες µας.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΕΙ σε κάθε παράσταση είναι εκείνο το µαγικό στάδιο που δουλεύεις ακατάπαυστα και σιγά σιγά βλέπεις τον ρόλο να δηµιουργεί ουσιαστικά µία κατάσταση από µόνος του.

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΟΙ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ, όταν πρόκειται να πω το «ναι» στην ανάληψη ενός ρόλου. Αφενός έχει να κάνει µε την παραγωγή και τους συνεργάτες και αφετέρου µε το αν θα θέλω να αφοσιωθώ σε ένα συγκεκριµένο κείµενο τη δεδοµένη περίοδο. Στη φάση που είµαι κάθε φορά θέλω να µε εµπνέει, να µε γεµίζει και να γίνεται η κινητήριος δύναµη για να πηγαίνω παρακάτω και να ανακαλύπτω πράγµατα.

Η ΒΑΣΙΚΗ ΑΓΩΝΙΑ ΜΟΥ σε κάθε παράσταση είναι αν θα καταφέρω να αφεθώ, σαν να µην βρίσκοµαι πάνω στη σκηνή σαν να µην υπάρχουν θεατές απέναντί µου. Μόνο έτσι, πιστεύω, µπορώ να σέβοµαι πραγµατικά τον άνθρωπο που υπερασπίζοµαι, τη Στέλλα σε αυτήν την περίπτωση.

∆ΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΡΟΛΟΙ που θα ήθελα να παίξω, όπως δεν θεωρώ ότι υπάρχουν σηµαντικότεροι άνθρωποι από άλλους.

∆ΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΗΘΟΠΟΙΟΣ της πρόβας ή ηθοποιός της παράστασης. ∆εν τα ξεχωρίζω. Σίγουρα, όταν τελειώνουν οι πρόβες, µου λείπει η επαφή µε το κείµενο, τους συναδέλφους και τους συντελεστές, όµως και οι παραστάσεις, από την άλλη, έχουν την πρόκληση και τη γοητεία τους.

ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΠΙΠΕ∆Ο αυτό που θα µπορούσε να θεωρηθεί ότι µε βγάζει εκτός κυπριακού κοινωνικού πλαισίου, είναι το γεγονός ότι έχω ένα υπέροχο αγοράκι µε έναν υπέροχο άντρα, τον οποίο λατρεύω και µε τον οποίο αρνούµαστε να παντρευτούµε, µέχρις ότου νιώσουµε ότι αυτή είναι µια καθαρά δική µας υπόθεση και επιθυµία.

Η ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ µε έκανε ακόµα πιο ευτυχισµένη και ακόµα πιο ευγνώµων για τη ζωή.

Η ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΠΟΥ έχω δώσει στον εαυτό µου είναι να τον σέβοµαι και να του δίνω χώρο και αέρα, δηλαδή να τον αγαπώ.

ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ µου βήµατα αφορούν δύο ταινίες σε Ελλάδα και Κύπρο, για τις οποίες βρίσκοµαι αυτή την περίοδο σε συζητήσεις.

ΒΙΟ
Σπούδασε µουσική στο Roosevelt University στο Σικάγο και υποκριτική στο Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γιώργου Αρµένη στην Αθήνα. Για τη συµµετοχή της στις ταινίες του Γιώργου Γκικαπέππα Η Πόλη των Παιδιών και Silent έχει κερδίσει βραβεία καλύτερης ηθοποιού σε πρώτο γυναικείο ρόλο από το South East European Film Festival στο Βερολίνο, την Ελληνική Ακαδηµία Κινηµατογράφου και το ∆ιεθνές Φεστιβάλ Κινηµατογράφου Νύχτες Πρεµιέρας. Έχει συµµετάσχει στις κυπριακής παραγωγής µεγάλου µήκους ταινίες Το Αγόρι στη Γέφυρα του Πέτρου Χαραλάµπους, το οποίο κέρδισε το βραβείο κοινού και Sunrise in Kimmeria του Σάιµον Φαρµακά. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί µε το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας, όπως και µε άλλους θεατρικούς οργανισµούς και ανεξάρτητες οµάδες σε Νέα Υόρκη, Σεούλ, Ρώµη, Αθήνα και Κύπρο, µε σηµαντικούς σκηνοθέτες.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ / STYLING: ΙΩΑΝΝΑ ΚΟΤΖΑΠΑΣΙΗ