Εδώ είναι το ταξίδι…

Jul 20, 2018

Στην τριήμερη κρουαζιέρα της Celestyal Cruises, σε Μύκονο, Ηράκλειο, Κουσάντασι και Σάμο, θα ξεχάσεις το κινητό σου στην καμπίνα και ανοίξεις το μυαλό σε εικόνες, ήχους και γεύσεις που θα μείνουν για πάντα στην καρδιά σου.

Ανάμεσα στις (μεγάλες) συγκινήσεις του επαγγέλματος είναι και εκείνα τα απρόοπτα mail αγάπης που λαμβάνεις ενίοτε στο ηλεκτρονικό σου ταχυδρομείο Δευτέρα πρωί τη στιγμή που ανάβεις τον υπολογιστή και νιώθεις έτοιμος να ριχτείς στη μάχη των υποχρεώσεων της εβδομάδας. Ένα τέτοιο ήταν και το mail που έλαβα από την Action Global Communications για να συμμετέχω στην τριήμερη εκδρομή με το κρουαζιερόπλοιο Crystal της Celestyal Cruises. Δύο βδομάδες αργότερα βρέθηκα να ταξιδεύω, μαζί με άλλους δέκα δημοσιογράφους έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ, αεροπορικώς από Λάρνακα για Αθήνα και από εκεί οδικώς κατευθείαν στο λιμάνι του Πειραιά όπου η πρώτη μέρα διακοπών (εμ, ανταπόκρισης από το πλοίο ήθελα να πω), ξεκινούσε και επίσημα.

Με το που εισήλθαμε στο επιβλητικό Celestyal Crystal, το φιλόξενο προσωπικό οδήγησε τον κάθε ένα μας στην πολυτελή καμπίνα του, όπου υπήρχε για το καλωσόρισμα μια πιατέλα φρούτων, ένα μπουκάλι κρασί και ένα ευγενικό σημείωμα με ευχές για ευχάριστη διαμονή. Μέχρι να φτάσουμε στον πρώτο μας προορισμό, τη Μύκονο, φροντίσαμε να απολαύσουμε μερικές ακόμα παροχές, όπως μεσημεριανό γεύμα από τον πλούσιο και πεντανόστιμο μπουφέ του Amalthia Restaurant, αλλά και χαλάρωση στο κατάστρωμα με καφέ και αμέτρητα φωτογραφικά κλικ. Γύρω στις 5:30 ένα γλυκό αεράκι υποδείκνυε πως φτάναμε στο νησί των ανέμων…

Μύκονος

Φτάνοντας στη Μύκονο μια ακατανίκητη έλξη σε οδηγεί σχεδόν ενστικτωδώς στα γραφικά σοκάκια με τα δεκάδες χαριτωμένα καταστήματα που σε προκαλούν να μπεις και να αγοράσεις ό,τι υπάρχει στο οπτικό σου πεδίο. Σε αυτό το νησί θα διαπιστώσεις με ευκολία πως τα πάντα φωνάζουν διασκέδαση. Δοκιμάσαμε home made παγωτό χωνάκι στη Μικρή Βενετία, απολαύσαμε ελληνικό καφέ και σιροπιαστά γλυκά στο Semeli, που έχει για σερβιτόρα μια νεαρή Κύπρια που αγαπά να περνάει τα καλοκαίρια της στο νησί, φωτογραφηθήκαμε με φόντο τους διάσημους ανεμόμυλους, ενώ πέσαμε με τα μούτρα στην εκπληκτική γαριδομακαρονάδα του Nice N Easy εστιατορίου δίπλα στη θάλασσα. Γελάσαμε μέχρι δακρύων μόλις κάποιος διαπίστωσε πως τρώμε από την ώρα που γνωριστήκαμε. Όλα αυτά μαζί. Όλα αυτά όλοι μαζί. Από εκείνη τη στιγμή και για όσες ακολούθησαν. Παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής για το πλοίο τραγουδάγαμε "Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες" και ο ουρανός έμοιαζε να γίνεται για λίγο ξαφνικά δικός μας. Κάτι μας έλεγε πως παρά την κούραση, η πρώτη μέρα δεν είχε κλείσει ακόμα. Στο Mouses Lounge του καταστρώματος οκτώ, παρακολουθήσαμε ήσυχοι τα ευφάνταστα ακροβατικά σόου, μέχρι τη στιγμή που αποφασίσαμε να σπάσουμε το πρωτόκολλο και να γίνουμε ένα με τους υπόλοιπους –άγνωστους σε μας- επιβάτες χορεύοντας μέχρι τα μεσάνυχτα με τις επιτυχίες μιας άλλης εποχής. Το ξημέρωμα μάς βρήκε στο Ηράκλειο…

Ηράκλειο

Δώσαμε ραντεβού στις 9:00. Η ευγενική ξεναγός μάς οδήγησε στο πούλμαν το οποίο μας μετέφερε στον πρώτο μας προορισμό. Στο μεγαλύτερο και λαμπρότερο κέντρο του Μινωικού πολιτισμού, την Κνωσσό. Εξοπλισμένοι με λίτρα νερού και φορώντας ψάθινα καπέλα και αντιηλιακό, αφήσαμε το μυαλό μας ανοιχτό να χαθεί στους πολύπλοκους διαδρόμους του λαβυρινθώδους συγκροτήματος και να θαυμάσει σημαντικές αρχιτεκτονικές καινοτομίες της αρχαιότητας οι οποίες ως προς την ευρηματικότητα δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα από τις σύγχρονες κατασκευές. Επόμενος προορισμός το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου το οποίο θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα στην Ευρώπη και περιλαμβάνει εκθέματα από αντιπροσωπευτικά δείγματα της κρητικής προϊστορίας και ιστορίας τα οποία καλύπτουν περίπου 5.500 χρόνια, από τη νεολιθική εποχή μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους. Ακολούθως βολτάραμε στο κέντρο της πόλης, δοκιμάσαμε τη φημισμένη μπουγάτσα που σερβίρουν οι Φυλλοσοφίες δίπλα στο ενετικό σιντριβάνι με τα διάσημα Λιονταράκια, ενώ νεαροί μουσικοί του δρόμου έμοιαζαν να δίνουν κυριολεκτικά τη νότα να ζωντανέψουν τα πάντα γύρω μας. Η τελευταία μας γεύση από το γεμάτο αντιθέσεις Ηράκλειο ήταν εκείνη που είχαν τα υπέροχα μεζεδάκια στο εστιατόριο Το Κύμα στο Κοκκίνη Χάνι, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Ηράκλειο. Το βράδυ στο πλοίο, με κατεύθυνση το Κουσάντασι μάς βρήκε στο club του καταστρώματος, να χορεύουμε σαν μην υπάρχει αύριο καταρρίπτοντας κάθε θεωρία που θέλει τις κρουαζιέρες να είναι ιδανικές για μεγαλύτερες ηλικίες. Το επόμενο πρωί η εικόνα από την καμπίνα έμοιαζε παραμυθένια.

Κουσάντασι

Ακριβώς απέναντι από τη Σάμο, το διάσημο τουρκικό τουριστικό θέρετρο είναι μια πολύχρωμη παλέτα που παντρεύει την αίγλη της αρχαιότητας με την πραγματικότητα του σήμερα. Είκοσι χιλιόμετρα από το λιμάνι, διασχίσαμε αιώνες ιστορίας με μια βόλτα στην Αρχαία Έφεσο η οποία αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους ανοιχτούς αρχαιολογικούς χώρους στην Ευρώπη. Το Ωδείο, οι μαρμάρινοι κίονες στην οδό Κουρητών, ο Ναός του Αδριανού, η Βιβλιοθήκη του Κέλσου και φυσικά, το αρχαίο θέατρο της Εφέσου, είναι μόνο μερικά από τα αξιοθέατα που μας προκάλεσαν συγκίνηση. Η ξεναγός μας η Αυγή, μας οδήγησε στη συνέχεια σε ένα συμπαθητικό εστιατόριο στην αγορά όπου δοκιμάσαμε, απολαυστικούς, ντόπιους μεζέδες και γλυκά. Στο διάσημο Παζάρι αγοράσαμε πιάτα που έμοιαζαν με έργα τέχνης σε τιμές… παζαριού και ακολούθως επιστρέψαμε στο πλοίο. Η Σάμος ήτανε τώρα μόλις δύο ώρες μακριά.

Σάμος

Τέσσερις ώρες παραμονής μας στο νησί του Πυθαγόρα ήταν τελικά αρκετές για να επισκεφθούμε το σπήλαιο της Μονή της Παναγίας Σπηλιανής, στο οποίο υπάρχει εντοιχισμένη η αρχαία εικόνα της Θεοτόκου, ενώ δίπλα ακριβώς βρίσκεται ένας μικρός ναός προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου. Εκεί γνωρίσαμε τον Πατέρα Μανώλη, έναν ιδιαίτερα χαμογελαστό άνθρωπο από το Ηράκλειο με τον οποίο ήπιαμε τσίπουρα στο πόδι και μετά καφέ στο λιμάνι. Στο Πυθαγόρειο αγοράσαμε σουβενίρ με θέμα (τι άλλο) τον Πυθαγόρα, ενώ δοκιμάσαμε νόστιμα γλυκά της περιοχής. Λίγο αργότερα, επιβιβαστήκαμε στο πλοίο για τελευταία φορά. Η επόμενη μέρα μάς βρήκε στο λιμάνι του Πειραιά και ακολούθως στην Αθήνα, όπου μετά την τρίωρη βόλτα μας στη γραφική Πλάκα και στου Ψιρρή πήραμε το πούλμαν που οδηγούσε στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος τραγουδώντας ξανά "Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες" ενώ γελώντας γκρινιάζαμε που σε όλο το ταξίδι δεν καταφέραμε να φάμε… τίποτα.