Όλη η αλήθεια για το πόση τηλεόραση πρέπει να παρακολουθεί ένα παιδί! 

Το θέμα που απασχολεί όλες τις μαμάδες!

Η Κατερίνα Μαντά μέσα από το bovary.gr παραθέτει επιστημονικά στοιχεία, τα οποία ασχολήθηκαν με ένα ζήτημα που απασχολεί έντονα το μεγαλύτερο ποσοστό μαμάδων με μικρά παιδιά και αφορά στην ποσότητα θέασης τηλεοπτικών προϊόντων.

Η Αμερικάνικη Παιδιατρική Εταιρεία προτείνει τα παρακάτω σχετικά με την τηλεθέαση ανάλογα με την ηλικία των παιδιών:

τα νήπια κάτω των τριών ετών δεν χρειάζεται να βλέπουν τηλεόραση, διότι σε αυτό το στάδιο ανάπτυξής τους, η ταχύτατη εναλλαγή των εικόνων δεν τους επιτρέπει την κατανόηση του περιεχόμενου των προγραμμάτων

τα παιδιά 3-5 ετών καλό θα ήταν να βλέπουν τηλεόραση περίπου μισή ώρα την ημέρα, αλλά μόνο επιλεγμένα παιδικά προγράμματα

τα παιδιά σχολικής ηλικίας μπορούν να σπαταλούν περίπου δύο ώρες μπροστά σε οθόνες τηλεόρασης ή υπολογιστή κατά μέσο όρο την ημέρα.

Σύμφωνα με την Ψυχολόγο – Λογοθεραπεύτρια, Νικολοπούλου Έφη, υπάρχουν κάποιες βασικές αρχές για την τηλεοπτική διαπαιδαγώγηση.

• Γονείς και παιδιά καλό είναι να λειτουργούν με στόχο στο τηλεοπτικό πρόγραμμα (συγκεκριμένες εκπομπές) φτιάχνοντας ένα ημερήσιο ή εβδομαδιαίο πρόγραμμα που να περιλαμβάνει και τηλεοπτικό χρόνο.

• Οι γονείς πρέπει να θέτουν όρια όταν η φαντασία που προκαλούν τα τεχνολογικά μέσα γίνονται δυσβάστακτα για την παιδική ψυχή.

• Δώστε χώρο και χρόνο στο παιδί να επεξεργαστεί τις συναισθηματικές επιδράσεις της τηλεόρασης.

• Συζητήσεις επεξηγηματικές για το πρόγραμμα που παρακολούθησαν τα παιδιά με ευαισθησία και κατανόηση χωρίς να είναι καθοδηγούμενες από τον ίδιο το γονέα για δική του ικανοποίηση.

• Ξεκάθαρες απαντήσεις στα προβλήματα, τις ερωτήσεις και τα σχόλια που κάνει το ίδιο το παιδί.

• Ύπνος και τηλεόραση δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Για να έχει το παιδί ήρεμο ύπνο χωρίς διαταραχές ή εφιάλτες θα πρέπει να έχει επεξεργαστεί ομαλά τα θέματα της εκπομπής που παρακολούθησε και να έχει ολοκληρώσει τη φάση της επεξεργασίας μειώνοντας το διεγερτικό στάδιο της φαντασίας.

• Η πλήρης απαγόρευση και ο αυταρχισμός γύρω από το θέμα της τηλεόρασης δημιουργεί κοινωνικό αποκλεισμό και είναι πιθανό -όπως συμβαίνει με τις απόλυτες απαγορεύσεις- να δημιουργηθούν εντάσεις και αντιδράσεις.

• Η τηλεόραση καλό θα ήταν να μην λειτουργεί ως ανταμοιβή, αλλά ούτε και ως τιμωρία γιατί έτσι αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία.