Διαβήτης κύησης: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουν οι εγκυμονούσες

Τι πρέπει να κάνετε για να μην υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις τόσο στην μητέρα, όσο και στο έμβρυο;

Ο διαβήτης κύησης ή σακχαρώδης διαβήτης κύησης είναι πιο συχνός απ’ ότι νομίζαμε και η άμεση και έγκυρη διάγνωση είναι απαραίτητη για να μην υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις τόσο στην μητέρα, όσο και στο έμβρυο, όπως το ενδεχόμενο της αποβολής ή να γεννηθεί το παιδί νεκρό.

Τι είναι και πότε εμφανίζεται

Ο σακχαρώδης διαβήτης κύησης είναι η οποιαδήποτε διαταραχή στον μεταβολισμό της γλυκόζης (συγκεκριμένα η αύξηση της γλυκόζης στο αίμα) που εμφανίζεται για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης προς το τέλος του δεύτερου τριμήνου. Είναι συχνό φαινόμενο και συμβαίνει σε 4-8% των κυήσεων. Στις αρχές του τρίτου τριμήνου, ο πλακούντας παράγει ορμόνες που βοηθούν το έμβρυο να μεγαλώσει, όμως προκαλούν αντίσταση στην ινσουλίνη. Κατά συνέπεια, το πάγκρεας δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες με αποτέλεσμα τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα να ανεβαίνουν επικίνδυνα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, μετά τον τοκετό τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα θα επανέλθουν στο φυσιολογικό όριο και το μόνο που χρειάζεται να κάνει η μητέρα είναι να ελέγχει σε τακτά χρονικά διαστήματα το ζάχαρό της, καθώς παραμονεύει ο κίνδυνος για ανάπτυξη σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.

Ποιες γυναίκες διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για διαβήτη κύησης

• Όσες γυναίκες είναι άνω των 25 ετών και ιδιαίτερα άνω των 35 ετών.
• Σε όσες αυξάνεται υπερβολικά το βάρος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
• Όσες έχουν σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών.
• Ιατρικό ιστορικό που να είχε διαγνωσθεί αντίσταση στην ινσουλίνη.
• Οι γυναίκες που έχουν ιστορικό σακχαρώδους διαβήτη (γονείς ή αδέλφια) ή όσες εμφάνισαν σε προηγούμενη κύηση.

Τι κινδύνους εγκυμονεί ο διαβήτης κύησης για τις μητέρες και το νεογνό;

Τα αυξημένα επίπεδα σακχάρου στις γυναίκες μπορούν να επηρεάσουν και την μητέρα αλλά και το μωρό.

Ποιες είναι οι επιπτώσεις στο μωρό:

H γλυκόζη μπορεί ελεύθερα να περάσει μέσω του πλακούντα στο έμβρυο, όχι όμως και η ινσουλίνη της μητέρας. Προκειμένου λοιπόν να ανταπεξέλθει το έμβρυο αναγκάζεται να αυξήσει την δική του παραγωγή ινσουλίνης, γεγονός που οδηγεί στην απότομη πρόσληψη βάρους, η οποία μπορεί να υπερβεί τα όρια και το νεογνό να ξεπερνάει τα 4 κιλά. Τα μεγάλα έμβρυα έχουν αυξημένο κίνδυνο ασφυξίας και τραυματισμού κατά τη διάρκεια της γέννας, γι’ αυτό και οι γιατροί επιλέγουν την καισαρική τομή.

Μετά τη γέννησή του το μωρό μπορεί να παρουσιάσει συμπτώματα υπογλυκαιμίας, δηλαδή χαμηλό επίπεδο σακχάρου στο αίμα. Αυτό συμβαίνει γιατί συνεχίζει να παράγει εξαιρετικά μεγάλη ποσότητα ινσουλίνης, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος για παιδική, εφηβική παχυσαρκία και ανάπτυξη σακχαρώδη διαβήτη στην ενήλικη ζωή.

Σε κάποιες περιπτώσεις, παρατηρείται καθυστέρηση στην ανάπτυξη των πνευμόνων και προκαλεί αναπνευστική δυσχέρεια στο παιδί.

Ποιες είναι οι επιπτώσεις για την μητέρα;

Από τις πιο συχνές επιπτώσεις είναι η δυστοκία. Με τον όρο δυστοκία εννοούμε τον δύσκολο τοκετό με αυξημένο κίνδυνο τραυματισμού του νεογνού εξαιτίας του μεγάλου του μεγέθους. Λόγω αυξημένης αρτηριακής πίεσης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι συχνός ο κίνδυνος της προεκλαμψίας. Σύμφωνα με έρευνες το ποσοστό των γυναικών που είχαν διαβήτη, ανέπτυξαν σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 σε μεγαλύτερη ηλικία.

Πώς γίνεται η διάγνωση

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια σοβαρή πάθηση που μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες τόσο για τη μητέρα, όσο και για το νεογέννητο. Η έγκαιρη διάγνωση και πρόληψη είναι απαραίτητη γι’ αυτό και συστήνεται στις μητέρες να ελέγχονται από το πρώτο τρίμηνο κύησης με εξετάσεις σακχάρου. Μεταξύ 24ης και 28ης εβδομάδας θα χρειαστεί να τις επαναλάβουν με ειδική εξέταση που ονομάζεται καμπύλη ανοχής γλυκόζης.

Υπάρχουν δύο ειδών καμπύλες: η μικρή και η μεγάλη. Με την μικρή γίνεται ένα είδος «ξεσκαρταρίσματος» των περιπτώσεων που θα αναπτύξουν σακχαρώδη διαβήτη. Η μεγάλη καμπύλη απαιτεί συγκεκριμένη προετοιμασία και μόνο αν το αποτέλεσμα βγει θετικό επιβεβαιώνεται η διάγνωση για διαβήτη κύησης. Ανάλογα με τη διάγνωση ο γιατρός προχωράει και στην κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Η θεραπεία περιλαμβάνει συνήθως ένα ειδικά διαμορφωμένο διαιτολόγιο και μόνο αν κριθεί απαραίτητο χορηγείται ινσουλίνη.