Ζαχαρίας Φιλιππίδης: Συγκινεί με το μήνυμά του για τον πατέρα του που “έφυγε” πριν από λίγες ημέρες

“100 ζωές να ζήσω 100 φορές εσένα θέλω για πατέρα”.

Μεγάλη απώλεια για το Διευθυντή του Ράδιο Πρώτο του Συγκροτήματος ΔΙΑΣ και ραδιοφωνικό παραγωγό Ζαχαρία Φιλιππίδη, ο οποίος πριν από λίγες μέρες αποχαιρέτησε τον πατέρα του ο οποίος “έφυγε” από τη ζωή. Ο ίδιος θέλησε με ένα μακροσκελές κείμενο μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook και λίγες φωτογραφίες από το παρελθόν να πει λίγα λόγια για τον πατέρα του συγκινώντας όπως είναι φυσικό τους διαδικτυακούς του φίλους. “Λιγα τελευταια λογια θα σου πω πατερα μου και μεχρι να ξανα ανταμωθουμε θα τα λεμε στη σκεψη μου...
"...Δωρή μου...έτσι σε φώναζα πατέρα μου, φίλε μου...Είμαι σίγουρος ότι δεν θα ήθελες και πολύ να μοιραστώ λίγα λόγια με τους φίλους και συγγενείς σου. Γνώριζαν και ήξεραν πόσο περήφανος και λεβέντης Άντρας ήσουν. 
Όμως πατέρα θέλω να σου πώ λίγα λόγια προσωπικά δικά μου και δικά σου, γιατί ίσως όλα μαζεμένα να μην στα είπα ποτέ. Στα έλεγα όμως κομματιασμένα ανάλογα όταν έδινε την αφορμή η κουβέντα μας.
Οι έντονες αναμνήσεις μου μαζί σου άρχισαν στα 10-12 μου χρόνια. 
Όταν σου ζητούσα ένα 5σέλινο και μου έλεγες έλα στο μαγαζί το απόγευμα να δουλέψεις και να το πάρεις. Δεν μου το αρνήθηκες ποτέ, είχες όμως τον τρόπο να μου δείχνεις πως να επιβιώνω και ότι τίποτα στη ζωή δεν μας χαρίζεται. Παρόλο που είχες δύσκολα παιδικά χρόνια δεν μας στέρησες τίποτα χωρίς όμως και να μας χαριστεί τίποτα.
Ήξερες όμως τι έκανες...μου διδασκες να κερδίζω αυτό που θέλω.
Σταματούσες στο περίπτερο να μου αγοράσεις ένα παγωτό όταν επιστρέφαμε τα καλοκαίρια από τα χωριά που πηγαίναμε να παραδώσουμε τις τηλεοράσεις που επιδιόρθωνες, και σου έλεγα ντρέπομαι να κατέβω στο περίπτερο γιατί δεν τους ξέρω και μούλεγες κατέβα και θα τους μάθεις.
Ήξερες όμως τι έκανες...μου διδασκες αυτοπεποίθηση.
Σε ρωτούσα γιατί δεν πήρες χρήματα για την επιδιόρθωση και μούλεγες...δεν βλέπεις τι φτωχά πλάσματα γιέ μου ζουν σε αυτό το σπίτι. Τα λεφτά να τα χαρίζεις και θα σου ξανάρχονται.
Ήξερες όμως τι έκανες...μου δίδασκες ανθρωπιά.
Μας γύριζες σε όλη την Κύπρο είτε για διακοπές είτε για τις δουλειές σου και σε ρωτούσα πότε θα πάμε σπίτι για να παίξω με τους φίλους μου και μου έλεγες...Θα πάμε μην φοβάσαι και δεν θα φύγουν οι φίλοι σου...
Ήξερες όμως τι έκανες...ήθελες να μάθω την Κύπρο και να είμαι περήφανος για την πατρίδα μου.
Μου έλεγες ιστορίες από το πραξικόπημα και την εισβολή και μου έλεγες μαγκιά δεν είναι μόνο να πολεμάς γιέ μου αλλά να αποτρέπεις τον πόλεμο. Ειχες τις δικες σου πολιτικες πεποιθησεις αλλά πάντα μου έλεγες να μελετω και να μαθαίνω και για τα πιστεύω των άλλων...
Ήξερες όμως τι έκανες...με δίδασκες να εχω αποψη.
Όταν καταταγομουν στο στρατο, σου είχα πει θέλω να πάω κάπου που θα βγαίνω καθημερινά και μου είπες, είσαι πειθαρχημένος αθλητής, γιε μου άρα να καταταγείς στην στρατονομία. Σου είπα μα θέλω μέσον. Και μου είπες μέσο θέλουν αυτοί που δεν αξίζουν. Και τελικά είχες δίκιο με επέλεξαν και μάλιστα για οδηγό του αρχηγού της εθνικής φρουράς.
Ήξερες όμως τι έκανες...με δίδασκες να είμαι αξιοκράτης.
Θυμάμαι να κρατάω τα κατσαβίδια στο μαγαζί σου και να χάνω την υπομονή μου όταν δεν μπορούσα να βγάλω μια βίδα...και μούλεγες γλυκά γλυκά μην αγχώνεσαι και θα την σπάσεις...
Ήξερες όμως τι έκανες...με δίδασκες τέχνη και υπομονή
Αμέτρητα εφηβικά καλοκαίρια μας μιλούσες με τους φίλους μου την αδερφή μου και τις φίλες της στην βεράντα και ρωτούσες εμάς τα αγόρια άν έχουμε κορίτσια... Μας εξηγούσες πως πρέπει να τις αγαπάμε, να τις προστατεύουμε, να τις κάνουμε να γελάνε και να τις κλαμουρίζουμε μόνο από χαρά.
Ήξερες όμως τι έκανες...με δίδασκες να είμαι σύντροφος
Έτρεχες πρώτος να φροντίσεις όλους μας στις αρρώστιες, στις θεραπείες, στις κηδείες που κτυπούσαν την οικογένεια σου μέχρι προσφτα και σου έλεγα πατέρα μην τα αναλαμβάνεις όλα εσύ, είσαι και καρδιακός...Και μου έλεγες τους ανθρώπους που αγαπάμε εμέις θα τους φροντίσουμε.
Ήξερες όμως τι έκανες...με δίδασκες να αγαπώ και να φροντίζω
Ήσουν πατέρας και δάσκαλος, πάντα δίκαιος, πάντα κοντά μου. Στις επιλογές μου πάντα συνοδοιπόρος, πάντα η ευχή σου πλάι μου και η πόρτα του σπιτιού μας πάντα ανοικτή ότι και να τύχαινε. Η ευχή σου και η αγάπη η δική σου και της μητέρας μου ήταν το πολυτιμότερο μου όπλο.
Πριν λίγες μέρες σε είχε πιάσει το παράπονο και έλεγες ότι ήταν άδικο που έμπλεξες με την αρρώστια αυτή. 
Πάντα νωρίς θα ήταν, Πατέρα, όποτε και να έφευγες.
Ησουν ένας άντρας με με «Α» κεφαλαίο και μου εξήγησες τη διαφορά από τον άντρα με «α» μικρό.
Ο Άντρας με «Α» κεφαλαίο έλεγες είναι ο άντρας που εκτιμά, σέβεται, προστατεύει, φροντίζει, αγαπά, έχει χιούμορ, είναι ρεαλιστής, πατριώτης, άνθρωπος, μαχητής, αξιοκράτης, υπομονετικός, σύντροφος...πατέρας!
ΑΥΤΟ ΗΣΟΥΝ ΔΩΡΗ ΜΟΥ...ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ...ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΠΑΠΑ ΜΟΥ, ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΟ ΠΩ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ...
100 ζωές να ζήσω 100 φορές ΕΣΕΝΑ ΘΕΛΩ ΓΙΑ ΠΑΤΕΡΑ"