Σταμάτης Μαλέλης: Περιγράφει όσα αισθανόταν τις μέρες που βρισκόταν σε κώμα

Ο Σταμάτης Μαλέλης μίλησε στην εφημερίδα NEWS για την πολύ σοβαρή περιπέτεια υγείας που πέρασε:

Ακολουθείτε τον ίδιο τρόπο ζωής;

Εγώ πιστεύω ότι είμαι ένα πολύ καλό παιδί και το ίδιο θεωρούν οι φίλοι μου για μένα. Πολύ σπάνια θα πειράξω άνθρωπο και θα βγάλω εχθρότητα, μίσος, εκδικητικότητα. Αυτά τα συναισθήματα τα θεωρώ ξένα προς εμένα. Στόχος μου είναι να γίνομαι συνεχώς καλύτερος μέχρι να πεθάνω. Καθετί που συμβαίνει, μου κάνει καλό. Μου έκανε καλό ότι «πήγα κι ήρθα», μου έκανε καλό και το αλισβερίσι που είχα με το θάνατο, μου έκανε καλό και η απέραντη αυτή αγάπη που με συγκλόνισε και με συγκλονίζει ακόμα. Χθες το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ, γιατί έστελνα μηνύματα και απαντούσα στον κόσμο. Μάλιστα, δεν το πιστεύουν ότι τους απαντάω εγώ. Νομίζουν ότι βάζω κάποιον άλλον και απαντάει για μένα.

Πιστεύετε στο Θεό; Βλέπω εικονίσματα στο γραφείο σας.

Για μένα είναι μια ολόκληρη ιστορία αυτό. Νομίζω ότι κατά βάθος πιστεύω. Λέω «μπας και υπάρχει τελικά»;

Ζωή μετά θάνατον υπάρχει; Τις μέρες που ήσασταν σε κώμα τι βλέπατε; Θυμάστε κάτι;

Είχα παραισθήσεις, έβλεπα χρώματα, πολλά χρώματα. Και πολλές ιστορίες που δεν είχαν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Πάντοτε, όμως, κάτι έβλεπα το διάστημα που ήμουν σε κώμα και μάλιστα το θυμάμαι ακριβώς.

Αληθεύει ότι οι άνθρωποι σε κώμα ακούνε, αισθάνονται;

Εγώ ένιωθα ότι είχα επαφή με το περιβάλλον. Ότι ήμουν σε ένα κρεβάτι, αλλά σε άλλο, όχι σε αυτό που ήμουν πράγματι, και είχα κανονική επαφή με το περιβάλλον, αλλά με άλλο περιβάλλον. Άρα ήταν όλα μια παραίσθηση. Σαν να ζούσα μια παράλληλη ζωή.

Το πρώτο πράγμα που είδατε όταν ανοίξατε τα μάτια σας;

Την κόρη μου.

Τη θυμάστε αυτή τη στιγμή;

Ναι, γιατί μου την έφεραν για να δουν αν την αναγνωρίζω και να διαπιστώσουν αν έχω πάθει κάποια εγκεφαλική βλάβη. Γιατί 15 μέρες ήταν πολύ πιθανό να είχα πάθει κάποια βλάβη στον εγκέφαλο.

Πώς ήταν οι πρώτες ώρες; Είχατε απώλεια χρόνου;

Ναι, στην αρχή δεν μπορούσα να καταλάβω, αλλά έγινα πολύ γρήγορα καλά. Εντυπωσιάστηκαν και οι γιατροί που είχα τόσο γρήγορη εξέλιξη. Και μάλιστα μου έφυγαν οι φοβίες. Ξαφνικά ξύπνησα και δεν είχα φοβίες, ενώ συνήθως συμβαίνει το αντίθετο. Όσοι παθαίνουν έμφραγμα, αποκτούν φοβίες για τη ζωή τους και την καρδιά τους. Εμένα μου βγήκε ακριβώς το αντίθετο, γιατί είχα κατάθλιψη. Και όταν φτάνω στο θάνατο και γυρίζω, δεν έχω κανένα λόγο να φοβηθώ.

Έχοντας φτάσει σ’ αυτό το σημείο, τι είναι χειρότερο: η κατάθλιψη ή το να πέσεις σε κώμα και να βρεθείς ένα βήμα πριν το θάνατο;

Τελικά δεν ήταν κάτι πολύ οδυνηρό. Ήταν σαν να κοιμάσαι. Είναι κακός ο ύπνος; Δεν ένιωθα κανέναν να με βασανίζει. Εγώ απλώς κοιμόμουν και έβλεπα όνειρα.