Αυτό που μου λείπει περισσότερο όταν είμαι στην Κοπεγχάγη!

“Αυτό κατάλαβα σήμερα μόλις άνοιξα τα μάτια μου”

Σήμερα ξύπνησα και σκέφτηκα αυτό! Δεν ξέρω πως και γιατί! Αλλά κατευθείαν πέρασε από το μυαλό μου το σκυλάκι μου! Για άλλους κατοικίδιο, για άλλους απλά παρέα... για εμένα μέρος της οικογένειας μου! Κάποιοι θα σκέφτεστε αυτή τη στιγμή πως είμαι υπερβολική. Κάποιοι άλλοι σίγουρα με νιώθετε απόλυτα! 

Εγώ λοιπόν σήμερα με αφορμή την επιστροφή μου στην Κοπεγχάγη χωρίς την Boo (όπως τη λένε) μιας και για κάποιους λόγους την έχουμε αφήσει στην Κύπρο, αποφάσισα να σας μιλήσω για αυτό το θέμα! Και αλήθεια περιμένω και τις δικές σας απόψεις και εμπειρίες! 

Η Boo είναι ένα πανέμορφο και πανέξυπνο θηλυκό σκυλάκι, το οποίο έχουμε και φροντίζουμε εδώ και πέντε χρόνια! Ούτε που το κατάλαβα πως πέρασαν κιόλας πέντε! Λένε όταν περνάς ωραία, ο χρόνος φεύγει και δεν παίρνεις χαμπάρι! Αυτό νιώθω! Την αγαπάμε λες και είναι κομμάτι της ζωής μας! Της οικογένειας μας! 

Είναι απίστευτο που κάθε φορά που ταξιδεύω για Κοπεγχάγη και δεν την έχω μαζί μου είναι λες και κάτι λείπει από το σπίτι, από την καθημερινότητα μου! Δεν βλέπω την ώρα να την ξαναδώ! Είναι πια αδιαμφισβήτητα μέρος της ζωής μας! Αυτό κατάλαβα και σήμερα που άνοιξα τα μάτια μου! Το σίγουρο ένα είναι. Αυτά τα πλασματάκια νιώθουν ακόμα περισσότερα από εμάς και μας το δείχνουν με όλους τους τρόπους! 

Εσείς έχετε κατοικίδια; Με νιώθετε καθόλου; Εγώ να ξέρετε δηλώνω τυχερή!

xxx