Όρθιο το κοινό του θεάτρου χειροκροτά την Ελένη Λουκά που έλαβε το Πρωτείο Ζωής εις μνήμη Άντη Χατζηκωστή

Συγκινημένοι όλοι για το μεγαλείο της ψυχής της

Συγκίνηση στο κοινό του θεάτρου καθώς δόθηκε το πρώτο τιμητικό βραβείο, το πρωτείο ζωή εις μνήμη Άντη Χατζηκωστή. Το βραβείο απένειμαν στην Ελένη Λουκά η Έφη Παπαϊωάννου Χατζηκωστή και Κωνσταντίνος Ιωάννου, Υπουργός Υγείας και στενός φίλος του Άντη.

"Δεν νικήσαμε το βουνό, αλλά τους εαυτούς μας" είχε πει ο Edmund Hillary, όταν έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στην κορυφή του Έβερεστ. Γιατί στη ζωή είναι η θέληση που μας κάνει να ανεβαίνουμε τις ψηλότερες κορφές. Αυτή μας δίνει τις πρωτιές.

Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1994 και πάντα θυμάται τον εαυτό της να αγαπάει τους ανθρώπους. Να τους καταλαβαίνει και να τους συμπονεί. «Ίσως να φταίει εκείνο το επιπλέον χρωμόσωμα» λέει η ίδια χαμογελώντας. Η ζωή της οικογένειας Λουκά αλλάζει με τον ερχομό της Ελένης. Κι όμως με δύο υπέροχους γονείς στο πλευρό της η Ελένη μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον γεμάτο αγάπη και φροντίδα. Η μητέρα της, καθηγήτρια βιολογίας στο επάγγελμα, γνωρίζει λόγω και της ιδιότητάς της τις ιδιαιτερότητες των παιδιών με σύνδρομο Down, αλλά και μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι δυνατότητές τους. Είναι για αυτόν τον λόγο που σπρώχνει την Ελένη να γίνει ανεξάρτητη και να ενταχθεί όσο το δυνατόν πιο ομαλά στο κοινωνικό σύνολο. Ο πατέρας της Ελένης δίνει για 17 ολόκληρα χρόνια τις δικές του μάχες ως

Πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Συνδρόμου Down, με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού, αλλά και των νομοθεσιών που αφορούν τα άτομα με νοητική αναπηρία.

Στο σχολείο η Ελένη έχει πολύ καλές επιδόσεις, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Μετά την αποφοίτησή της από το Παγκύπριο Γυμνάσιο, αποφασίζει να ακολουθήσει το όνειρό της και να σπουδάσει, κάτι το οποίο καταφέρνει. Όπως λέει η ίδια, πάντα αγαπούσε τα παιδιά, γι’ αυτό και επιλέγει να σπουδάσει νηπιαγωγός. Κάπως έτσι γίνεται το πρώτο παιδί -στην Κύπρο- με σύνδρομο Down που φοιτά στο πανεπιστήμιο. Αγαπημένο της μάθημα η Ψυχολογία, ενώ παρά τα πολλά εμπόδια καταφέρνει να περνάει τα μαθήματά της το ένα μετά το άλλο. Κι ας έχει πολλές φορές να αντιμετωπίσει μια κοινωνία που γνωρίζει λίγα για το σύνδρομο και τις ιδιαιτερότητές του. Κι όλα αυτά χάρη στη θέλησή της, τον δυναμισμό της, τη δύναμη ψυχής που διαθέτει. Ένα χαμογελαστό κορίτσι που αγαπάει το ποδόσφαιρο, τη μουσική, τον χορό. Που εμπνέεται από τα πουλιά που πετάνε στον ουρανό για να γράψει τα δικά της ποιήματα για το τι πάει να πει να είσαι ελεύθερος. Γιατί ελευθερία είναι αυτό που αισθάνεσαι όταν βρίσκεις το θάρρος να ανέβεις κορφές και να κάνεις δυνατά εκείνα που μέχρι χτες μοιάζανε αδύνατα. Και γνωρίζει καλά ότι τα έχει καταφέρει.