Είσαι ψυχαναγκαστικός; Όχι αν οι παραπάνω ενδείξεις δεν συνοδεύονται από τα παρακάτω συμπτώματα:
Νιώθεις την ανάγκη να διπλό-τριπλό τσεκάρεις τα πράγματα επαναλαμβανόμενα πριν φύγεις από το σπίτι; Εκτελείς διάφορα τελετουργικά του του τύπου κάνω το σταυρό μου τρεις φορές ή μετράω μέχρι το 10 και μετά κλειδώνω; Κάνεις επαναλαμβανόμενες σκέψεις; Πλένεις τα χέρια σου 2 και 3 φορές αφού γυρίσεις από το σταθμό του μέτρο για να βεβαιωθείς ότι έχεις απαλλαγεί από όλα τα μικρόβια;
Παίρνεις τη μαμά σου να ξεκλειδώσει το σπίτι σου όταν λείπεις ταξίδι για να σου επιβεβαιώσει ότι έχεις βγάλει το σίδερο από την πρίζα; Στοιχίζεις τα μπαχαρικά στο ντουλάπι σου ή τα μπουκάλια στο ψυγείο γιατί σου αρέσει η συμμετρία; Τοποθετείς τις κρεμάστρες στη ντουλάπα σου με την ίδια φορά γιατί δεν αντέχεις να μην υπάρχει τάξη;
Είσαι ψυχαναγκαστικός;
Η απάντηση σύμφωνα με το hufpost είναι όχι αν οι παραπάνω ενδείξεις δεν συνοδεύονται από τα παρακάτω συμπτώματα:
Έχω ιδεοληψίες / έμμονες ιδέες που περιλαμβάνουν:
Προφίλ
Ο ιδεοψυχαναγκαστικός, είναι άνθρωπος καταθλιπτικός, με σημαντικά προβλήματα τόσο στη σεξουαλική του ζωή όσο και στις διαπροσωπικές του σχέσεις.
Νιώθει την ανάγκη να είναι τόσο ελεγκτικός, γιατί θεωρεί ότι αυτό θα του εξασφαλίσει την πολυπόθητη ασφάλεια. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θέλει να παρεκκλίνει από το πρόγραμμά του και εκτελεί ρουτίνες και τελετουργίες ξανά και ξανά.
Δεν είναι ότι απολαμβάνει αυτή τη διαδικασία, αλλά του εξασφαλίζει πρόσκαιρη ανακούφιση και μειώνει το άγχος του. Έχει το φόβο ότι αν παρασυρθεί και κινηθεί έξω από τα επιτρεπόμενα πλαίσια, θα δημιουργηθούν χαοτικές καταστάσεις. Δυσφορεί αν δεν περάσει τουλάχιστον μια ώρα της ημέρας του αναλογιζόμενος αυτές του τις σκέψεις και τις τελετουργίες οι οποίες παρεισφρύουν στην καθημερινή του δραστηριότητα και επηρεάζουν τη λειτουργικότητά του.
Κραυγαλέα σημάδια:
Επαναλαμβανόμενος έλεγχος ( έχω κλείσει τον φούρνο; έχω κλειδώσει την εξώπορτα;).
Μέτρημα - απαρίθμηση.
Συσσώρευση αχρήστων αντικειμένων και φιλαργυρία.
Σχολαστικότητα και τελειοθηρία (πλένω τα χέρια μου μέχρι να ματώσουν για να αποφύγω τη μόλυνση).
Σε έναν κόσμο που έχει σαν μόνο εχέγγυο την αλλαγή και που η ευελιξία είναι το Α και το Ω, η ακαμψία και ο αυτοέλεγχος του ψυχαναγκαστικού τον καθιστούν από δυσλειτουργικό έως
απροσάρμοστο.
Good news
Οι πάσχοντες από OCD (Obsessive Compulsive Disorder), έχουν καλή πρόγνωση. Η πιο βοηθητική προσέγγιση γι αυτούς, είναι η Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία.
Μέσω σταδιακών εκθέσεων, οι ασθενείς έρχονται αντιμέτωποι με το αντικείμενο του φόβου τους και ενθαρρύνονται να αποφύγουν την τελετουργία, τόσο από τον θεραπευτή τους, όσο και από άτομα του στενού οικογενειακού και φιλικού τους περιβάλλοντος.
Σταδιακά, διαπιστώνουν ότι το άγχος τους μειώνεται αφού έχουν εκτεθεί σε καταστάσεις που τους προκαλούν άγχος, χωρίς να έχουν ενδώσει σε καταναγκαστική συμπεριφορά ( έχουν ακουμπήσει το πόμολο και δεν έχουν πλύνει τα χέρια τους).
Ο ψυχαναγκαστικός, που αποτελεί περίπου το 2% του πληθυσμού, όπως και όλοι οι υπόλοιποι που δεν ταλαιπωρούμαστε από αυτή τη διαταραχή, θα πρέπει να αγκαλιάσει τη μοναδικότητα του και να αποδεχθεί τα τρωτά του κομμάτια για να μπορέσει να κάνει ειρήνη πρώτα με τον εαυτό του και ύστερα με αυτούς που τον περιβάλλουν.
Μεγάλη προσοχή! Σύμφωνα με τους ψυχολόγους αυτή είναι η πιο επικίνδυνη διαταραχή!
Οι ψυχολόγοι προειδοποιούν για την πιο επικίνδυνη διαταραχή και χρειάζεται μεγάλη προσοχή!
Δείτε αν συμβαίνει και σε εσάς!
Αν είστε από τα άτομα που λατρεύουν τις selfies και ο φάκελος φωτογραφιών του κινητού σας αποτελείται κατά κύριο λόγο από δεκάδες, εκατοντάδες λήψεις του εαυτού σας (μόνου ή και μαζί με άλλους) που έχετε τραβήξει οι ίδιοι, τότε καλό θα ήταν να διαβάσετε το ακόλουθο κείμενο καθώς μάλλον πάσχετε από την νέα ψυχολογική ασθένεια της εποχής μας: τη Σελφίτιδα.
Ο όρος "selfitis", η εμμονή με τις selfies δηλαδή, πρωτοεμφανίστηκε το 2014 σε ένα σατιρικό άρθρο που είχε κυκλοφορήσει τότε, το οποίο ισχυριζόταν πως η "σελφίτιδα" θα έπρεπε να θεωρηθεί ψυχική διαταραχή από την Αμερικανή Ψυχιατρική Εταιρεία.
Τώρα όμως μια νέα έρευνα έρχεται για να δώσει και επίσημα επιστημονικό τόνο στο εν λόγω θέμα. Οι ερευνητές αποφάσισαν να εξετάσουν το φαινόμενο με τις selfies μετά την ανάδειξη και άλλων παρόμοιων παθήσεων που έχουν άμεση σχέση με την τεχνολογία, όπως η "nomophobia", δηλαδή η φοβία του να μην έχεις διαθέσιμο ανά πάσα στιγμή στο χέρι σου ένα κινητό.
Ο Dr. Mark Griffiths, από το τμήμα ψυχολογίας του Nottingham Trent University, εξήγησε: "Πριν από λίγα χρόνια εμφανίστηκαν κάποιες ιστορίες στα ΜΜΕ, που υποστήριζαν πως η σελφίτιδα θα έπρεπε να χαρακτηριστεί ως ψυχική διαταραχή.
Παρότι η συγκεκριμένη ιστορία αποδείχθηκε πως ήταν φάρσα, αυτό δεν σήμαινε πως η πάθηση της σελφίτιδας δεν εξακολουθούσε να υπάρχει. Τώρα καταφέραμε να επιβεβαιώσουμε την ύπαρξή της και να αναπτύξουμε την πρώτη Selfitis Behaviour Scale (Κλίμακα Συμπεριφοράς Σελφίτιδας) στον κόσμο, προκειμένου να αξιολογήσουμε την κατάσταση".
Η έρευνα του Griffiths και της ομάδας του έγινε πάνω σε 400 συμμετέχοντες από την Ινδία, η οποία έχει τους περισσότερους χρήστες facebook ως χώρα, και βάσει αυτής δημιουργήθηκε η Selfitis Behaviour Scale, με την οποία μπορεί να καθοριστεί σε πόσο σοβαρό βαθμό πάσχει κάποιος από την εν λόγω πάθηση.
Η κλίμακα κυμαίνεται από το 1 έως το 5, με το ένα να επιλέγεται ως "Διαφωνώ κάθετα" και το 5 ως "Συμφωνώ εντελώς". Κάθε άτομο που θέλει να μάθει σε τι βαθμό βρίσκεται η σελφίτιδά του, θα πρέπει να επιλέξει από το 1 έως το 5 για να απαντήσει σε φράσεις όπως "Το να μοιράζομαι τις selfies μου δημιουργεί υγιή ανταγωνισμό ανάμεσα σε εμένα και τους φίλους και τους συνεργάτες μου" και "Νιώθω πιο δημοφιλής όταν ανεβάζω τις selfies μου στα κοινωνικά δίκτυα".
"Συνήθως, όσοι έχουν αυτή την πάθηση, πάσχουν από έλλειψη αυτοπεποίθησης και προσπαθούν να ”ταιριάξουν” με τους γύρω τους, και μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα παρόμοια με εκείνα άλλων δυνητικά εθιστικών συμπεριφορών" λέει ο Dr. Janarthanan Balakrishnan.
"Τώρα που η ύπαρξη της πάθησης φαίνεται να έχει επιβεβαιωθεί, ελπίζουμε πως θα διεξαχθούν περαιτέρω έρευνες προκειμένου να κατανοήσουμε περισσότερα γύρω από το πώς και το γιατί οι άνθρωποι αναπτύσσουν αυτή τη δυνητικά εθιστική συμπεριφορά, και τι μπορεί να γίνει για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που έχουν πληγεί περισσότερο από αυτήν".
Μέχρι τότε, ίσως θα ήταν καλό να αναθεωρήσουμε όλοι τον αριθμό selfies που τραβάμε ημερησίως.