Δέσποινα Μπεμπεδέλη - Μαριάννα Καυκαρίδου: Φωτογραφίζονται μαζί και μιλούν για την όμορφη σχέση τους

Αναμνήσεις από το παρελθόν και στοιχεία που τους ενώνουν 

Η Δέσποινα Μπεμπεδέλη "κουβαλά" μια καριέρα 57 χρόνων. Είναι μητέρα, σύζυγος, γιαγια αλλά και μια γυναίκα που έχει περάσει μαζί με το σύζυγό της, Στέλιο Καυκαρίδη, δοκιμασίες οι οποίες ξεπεράστηκαν με το πέρασμα του χρόνου. Η ίδια μιλά για τη σχέση που έχει με την κόρη της Μαριάννα Καυκαρίδου αλλά και για τα εγγόνια της που είναι το οξυγόνο της ζωής της. Διαβάστε τη κοινή συνέντευξη που παραχώρησαν στο περιοδικό "OK!"

Πώς αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός;
Ως µαθήτρια πρωτοστατούσα στις σχολικές παραστάσεις, στις επετειακές εκδηλώσεις, στη χορωδία, αλλά στόχευα να σπουδάσω Γαλλικά. Φοιτούσα ήδη στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, όµως οι καθηγητές µου µε προέτρεψαν να σπουδάσω Θέατρο. Δεν ήταν κάτι που δεν επιθυµούσα, αντιθέτως. Απλώς δεν τολµούσα να το οµολογήσω. Στη δεκαετία του ’50 ήταν αδύνατο ή έστω πολύ δύσκολο για ένα γονιό να επιτρέψει στην κόρη του να γίνει ηθοποιός, παρόλο που οι γονείς µου ήταν φανατικοί θεατρόφιλοι. Με τη µεσολάβηση όµως των καθηγητών µου, ο πατέρας µου έδωσε τη συγκατάθεσή του. «Έφυγε» δυστυχώς πολύ νέος, πρόλαβε όµως να µε δει να παίζω ανάµεσα σε σπουδαίους ηθοποιούς. Η χαρά του που µε έβλεπε στη σκηνή ήταν απερίγραπτη. Νιώθω βαθιά ευγνωµοσύνη προς τους γονείς µου, γιατί ένα «όχι» του πατέρα µου θα έδινε άλλη κατεύθυνση στη ζωή µου. Όφειλα να τον υπακούσω.

Μια ηθοποιός της δικής σας εµβέλειας έχει άγχος πριν από την πρεµιέρα κάθε παράστασης;
Όχι µόνο στην πρεµιέρα, αλλά σε κάθε παράσταση. Κάθε βραδιά είναι διαφορετική. Ο ρόλος δεν είναι µαγνητόφωνο που πατάς το κουµπί και αρχίζει να παίζει. Χρειάζεται απόλυτη συγκέντρωση και ετοιµότητα να αντιµετωπίζεις κάθε βράδυ ένα διαφορετικό κοινό. Σκοπός του ηθοποιού είναι να αδράξει τους θεατές µε την είσοδό του στη σκηνή. Δεν είναι πάντα εύκολο. Για µένα τρακ, όχι άγχος, είναι η µικρή ταραχή στην κουίντα, που νιώθω να ανεβάζει τους ρυθµούς της καρδιάς µου και µε βοηθάει από Δέσποινα να γίνω ο ρόλος, ένας άλλος άνθρωπος. 

Στο θέατρο τέχνης στην Ελλάδα γνωρίσατε τον σύζυγό σας Στέλιο Καυκαρίδη. Ερωτευτήκατε κεραυνοβόλα και αποφασίσατε να µετακοµίσετε στην Κύπρο. Δεν ήταν µεγάλο ρίσκο για την καριέρα σας;
Ρίσκο καθόλου. Πόνος θα έλεγα, γιατί άφησα πίσω µου δύο λατρευτά µου πρόσωπα. Τη χήρα µητέρα µου και τη γιαγιά µου. Ήξερα πως πήγαινα στην Κύπρο όπου τα πάντα ήταν ήδη οργανωµένα για µια νέα αρχή, αλλά και για κάτι σαν συνέχεια του θεάτρου τέχνης Κάρολου Κουν, απ’ όπου έφυγε µια οµάδα Κύπριων ηθοποιών που ονειρεύονταν να κάνουν θέατρο στην πατρίδα τους. Τους ακολούθησα µε την καρδιά µου και δεν το µετάνιωσα ποτέ. Ήταν το 1969 όταν ιδρύθηκε το θεατράκι του ΡΙΚ. 

Ποιες συµβουλές θα δίνατε στους νέους ηθοποιούς;
Δεν δίνω συµβουλές. Πιστεύω ότι ο νέος ηθοποιός που αγαπά το θέατρο και θέλει να το υπηρετήσει, εκτός από το ταλέντο του πρέπει να έχει ήθος, αφοσίωση, επαγγελµατική συνείδηση, αίσθηµα συλλογικότητας, σεβασµό στους συνεργάτες του και αυτά δεν µαθαίνονται µε συµβουλές. Η ευαισθησία, αν έχεις, σου τα διδάσκει. Μόνο µε το ταλέντο δεν θα γίνει ποτέ κάποιος ηθοποιός. Το ίδιο το θέατρο θα τον αποβάλει. Έχω θαυµάσει νέους ταλαντούχους ηθοποιούς για το ήθος, τη σεµνότητά τους, τον ζήλο τους και έχω φρίξει µε την έπαρση, την οκνηρία, την επιπολαιότητα, την παντελή έλλειψη σεβασµού κάποιων άλλων προς τους συνεργάτες τους και πιστεύω ότι η όποια προσπάθεια για να γίνουν ηθοποιοί θα είναι µάταιη.

Πώς είναι η Δέσποινα Μπεµπεδέλη στην καθηµερινότητά της;
Σύζυγος, µητέρα, γιαγιά, οικοκυρά, µαγείρισσα παλαιάς κοπής. Αντίγραφο της γιαγιάς και της µαµάς, αλλά και αιώνια µαθήτρια βιβλιολάτρης µε µολύβι, γόµα και ξύστρα ανελλιπώς δίπλα µου, µακριά από λάπτοπ, φέισµπουκ και έξυπνα τηλέφωνα. 

Πώς είναι η συµβίωση δύο τόσο µεγάλων ηθοποιών και ισχυρών προσωπικοτήτων όπως εσείς και ο σύζυγός σας;
Μπορεί κανείς να φανταστεί δύο ανθρώπους που συµβιώνουν επι 56 χρόνια να µην ταιριάζουν, να µην επικοινωνούν, να µην αλλοκατανοούνται, να µην αγαπιούνται, να µη συµπληρώνουν ο ένας τον άλλον; Μπόρες περάσαµε πολλές. Τις αντιµετωπίσαµε µαζί. Κλάψαµε, θυµώσαµε, απελπιστήκαµε, φοβηθήκαµε αλλά και χαρήκαµε, γελάσαµε, διασκεδάσαµε, χορέψαµε, ταξιδέψαµε, νιώσαµε απέραντη ικανοποίηση για ό,τι καταφέραµε στη ζωή µας µαζί ως τώρα και για όσο µας είναι γραφτό να είµαστε µαζί. 

Συµπίπτουν οι καλλιτεχνικές ανησυχίες σας;
Πώς αλλιώς; Είµαστε από την ίδια πάστα καµωµένοι, βγαλµένοι από την ίδια καλλιτεχνική µήτρα. Το θέατρο τέχνης Κάρολου Κουν.

Υπήρχε στιγµή που ήρθατε σε σύγκρουση µε τον σύζυγό σας σε κάποια παράσταση ή σε κάποιο ρόλο;
Στη σκηνή την ώρα της δουλειάς δεν είµαστε σύζυγοι, είµαστε συναδέρφοι. Ο σεβασµός στον συνάδερφο είναι βασικός κανόνας και µάλιστα σε µια συλλογική δουλειά. Οι συγκρούσεις δηµιουργούν ρωγµές τέτοιες που τραυµατίζουν ψυχολογικά όλο τον θίασο µε αρνητικό αντίκτυπο στην πρόβα ή την παράσταση. Αυτό δεν συµφέρει και δεν ωφελεί κανέναν. 

Κάνετε κριτική ο ένας στον άλλο;
Αµέ, µε πρόθεση πάντα αυτό που κάνουµε να είναι το καλύτερο και για τους δυο µας. 

Συµβουλεύετε ο ένας τον άλλο πριν από κάθε επαγγελµατικό σας βήµα;
Το συζητάµε. Μαζί βλέπουµε τα υπέρ και τα κατά και συναποφασίζουµε. 

Είναι ο κ. Στέλιος Καυκαρίδης ο πιο σκληρός κριτής σας;
Ο πιο σκληρός κριτής είναι ο εαυτός µου. Στα δύσκολα ο Στέλιος µε ενθαρρύνει, µε αποφορτίζει και µε επαναφέρει στην ηρεµία. Αυτά σε ό,τι αφορά τις αγωνίες µου στη δουλειά µας. Είναι κριτής µου -και ιδιαιτέρως ενθουσιώδης- στη µαγειρική µου. 

Στα βραβεία Madame Figaro Awards παίρνοντας το βραβείο µιλήσατε για τις εγγονές σας. Τι ρόλο παίζουν στη ζωή σας; Σας δίδαξαν πράγµατα ή σας έκαναν να αναθεωρήσετε πράγµατα;
Του παιδιού µου το παιδί δυο φορές παιδί µου. Οι εγγονές µου είναι το οξυγόνο µου. Μου χάρισαν χρόνια, µε ξανάνιωσαν, έχω παίξει µαζί τους κουµπάρες και κουµπάρους, έχω κάνει τραµπάλα και τσουλήθρες, έχω γελάσει µε τα καµώµατά τους, τις µιµήσεις τους και τα ανέκδοτα που µου λένε και συγκινούµαι µε τις υψηλές επιδόσεις τους στο σχολείο. Τις κοιτάζω και λέω «Η ζωή είναι ωραία». 

Ποια ήταν η πιο συγκινητική στιγµή της καριέρας σας;
Αυτή η καριέρα είναι 57 ετών. Οι συγκινήσεις πολλές, ειλικρινά δεν µπορώ να ξεχωρίσω µια απ’ όλες. 

Είστε µια ηθοποιός που οµολογουµένως θαυµάζουν όλοι. Εσείς ποιους έχετε ή είχατε πρότυπα και ποιους θαυµάζετε;
Είµαι δηλωµένη λάτρης της αγγλικής σχολής. Θαυµάζω την τεχνοτροπία των Άγγλων ηθοποιών. Οι σχολές τους βγάζουν νέους ηθοποιούς διαµάντια και εκείνο που εκτιµώ είναι ότι διαµορφώνουν µια εντελώς δική τους προσωπικότητα, αλλά πίσω από αυτήν η επίδραση των δασκάλων και ο σεβασµός στη σπουδαία παράδοσή τους είναι ολοφάνερα. Δεν µιµούνται απλώς, θυµούνται τους θεµελιωτές και στυλοβάτες του αγγλικού θεάτρου και θέλουν να είναι αντάξιοί τους. Είναι θέµα κουλτούρας και ήθους. Θέλετε και ονόµατα; Μαθητεύω ακόµα από την υποκριτική.της Βανέσα Ρεντγκρέιβ, της Μάγκι Σµιθ, της Τζούντι Ντεντς και της Έλεν Μίρεν. 

Σκεπτόµενη όλη αυτή την τεράστια πορεία σας, ποιο συναίσθηµα σας έρχεται πρώτο στο µυαλό και γιατί;
Της χαράς, γιατί έκανα αυτό που ήθελα και δεν τολµούσα να το οµολογήσω πριν 57 χρόνια. Της ευγνωµοσύνης προς τον πατέρα µου, γιατί τότε δεν µου είπε όχι. 

Μετανιώσατε για πράγµατα που κάνατε στη ζωή σας κι αν ναι, ποια ήταν αυτά;
Για κάποια πράγµατα ναι, έχω µετανιώσει. Είναι ελάχιστα βέβαια. Ίσως έπρεπε να είχα διαχειριστεί τα γεγονότα διαφορετικά, αλλά ήµουν νέα και άπειρη. Όσο για το ποια ήταν δεν βρίσκω τον λόγο να τα κοινοποιήσω. 

Μένετε µια ζωή µαζί. Τι είναι οικογένεια για εσάς;
Ένας πυκνός, εξαιρετικά ανθεκτικός ιστός που κανένας θνητός δεν µπορεί να τον σπάσει.

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΥΚΑΡΙΔΟΥ
Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός; Έπαιξαν ρόλο οι γονείς σου;
Η αλήθεια είναι ότι το αποφάσισα σχετικά αργά. Είχα διάφορες επιλογές στο µυαλό µου, όµως στο τέλος µε κέρδισε το θέατρο, το οποίο, από µικρό παιδί, ήταν η µεγάλη µου αγάπη. Μεγάλωσα µέσα στο θέατρο, ήταν το δεύτερό µου σπίτι και πιστεύω τελικά πως ήταν γραφτό να ακολουθήσω αυτόν το δρόµο. 

Ήταν δική τους απόφαση αρχικά να ακολουθήσεις το επάγγελµά τους;
Όχι, η απόφαση ήταν αποκλειστικά δική µου. Οι γονείς µου ήθελαν µόνο να βεβαιωθούν ότι έχω το απαιτούµενο ταλέντο, ώστε να µπορέσω να προοδεύσω και να αισθάνοµαι ευτυχής και πλήρης µε την επιλογή µου. 

Πώς είναι η Δέσποινα Μπεµπεδέλη σαν µαµά;
Είναι µαµά µε τα όλα της! Δοτική, στοργική, τρυφερή, γενναιόδωρη... Αυστηρή και επίµονη όταν χρειάζεται. Είναι η φίλη µου, η δασκάλα µου, η συνάδελφός µου... Η ζεστή µου αγκαλιά, η απόλυτη έκφανση της αγάπης και ταυτόχρονα η δύναµη και η ασφάλειά µου. Είναι πάντα δίπλα µου, µε φροντίζει, µε νοιάζεται, µε στηρίζει... Και το κυριότερο, δεν παραλείπει ποτέ να εκφράζει την περηφάνια της και να καµαρώνει για µένα και τη δουλειά µου. 

Τι θυµάσαι από την παιδική ηλικία µε τη µαµά σου;
Άπειρες στιγµές, µικρές και µεγάλες και έντονα συναισθήµατα. Τι να πρωτοθυµηθώ; Έχω έντονα χαραγµένα στο µυαλό µου τα παιχνίδια, τα γέλια, τα τραγούδια µας. Τα καβγαδάκια µας, τις εντάσεις µας, τους θυµούς µας. Τα πάρτι γενεθλίων µου που οργάνωνε µε τόση φροντίδα. Την αγωνία της να είµαι καλή µαθήτρια και τη χαρά και την επιβράβευσή της όταν προόδευα. Την περηφάνια της και την κριτική της όταν λάµβανα µέρος σε εκδηλώσεις και παραστάσεις του σχολείου. Την ανεµελιά και τη διασκέδαση στις διακοπές και στα ταξίδια µας. Τα δάκρυά µας όταν έφυγα για σπουδές και τον ενθουσιασµό µε τον οποίο µε υποδεχόταν όταν επέστρεφα στην Κύπρο. Την αγκαλιά και τα τρυφερά της λόγια όταν περνούσα δύσκολες στιγµές. Και πάνω απ' όλα την αγωνία της, παρόλο τον φόρτο εργασίας, να είναι παρούσα. Και ήταν.

Ένιωσες ποτέ πως θα ήθελες η µαµά σου να κάνει άλλο επάγγελµα για να έχει περισσότερο χρόνο µαζί σου;
Δεν αισθάνοµαι ότι την στερήθηκα. Είχα αποδεχτεί από νωρίς ότι οι γονείς µου δουλεύουν πολλές ώρες. Και επειδή αγαπούσα το θέατρο, ήταν χαρά µου να τους ακολουθώ στη δουλειά τους και να ζω το καµαρίνι, την πρόβα, την παράσταση. Άλλωστε, όπως είπα και πριν, η µαµά µου φρόντιζε να είναι πάντα παρούσα στα σηµαντικά.

Πόσο δύσκολο είναι να έχεις µαµά τη Δέσποινα Μπεµπεδέλη και µπαµπά τον Στέλιο Καυκαρίδη; 
Καθόλου δύσκολο. Ίσα-ίσα µεγάλωσα µέσα σε µια όµορφη και υγιή οικογένεια από δύο εξαιρετικούς γονείς που µου πρόσφεραν αστείρευτη αγάπη, αγωνίστηκαν για να µη µου λείψει ποτέ τίποτα και µου έδωσαν τις σωστές βάσεις για να πορευτώ σε αυτή τη ζωή. Τους είµαι ευγνώµων γιατί µου έµαθαν τι θα πει ήθος και ανιδιοτέλεια, σεµνότητα και σεβασµός, τιµιότητα, αφοσίωση και σκληρή δουλειά. Και νιώθω ιδιαίτερα τυχερή γιατί εκτός από γονείς µου ήταν και είναι οι πιο σηµαντικοί δάσκαλοί µου στον χώρο του θεάτρου.

Ακολουθώντας το επάγγελµα της ηθοποιού φοβήθηκες τη σύγκριση µε τους γονείς σου;
Στα πρώτα µου βήµατα ήξερα ότι η σύγκριση θα ήταν αναπόφευκτη. Όµως είχα εµπιστοσύνη στον εαυτό µου και ήµουν αποφασισµένη να χαράξω τη δική µου πορεία, ώστε σιγά σιγά ο κόσµος να µιλά για τη Μαριάννα και όχι την κόρη του Καυκαρίδη και της Μπεµπεδέλη. 

Άκουσες κριτικές που σε στεναχώρησαν;
Φυσικά. Αν δεν στενοχωριόµουν, δεν θα ήµουν άνθρωπος. Όµως στην πορεία συνειδητοποίησα ότι πρέπει να λαµβάνω σοβαρά υπόψη µόνο την καλοπροαίρετη κριτική, η οποία προέρχεται από αξιόλογους ανθρώπους, και να προσπαθώ να γίνοµαι καλύτερη.

Η µαµά σου είναι αυστηρή κριτής µαζί σου;
Είναι αυστηρή γιατί πιστεύει σε µένα και τις ικανότητές µου και θέλει να δίνω πάντα τον καλύτερό µου εαυτό. Δεν µου επιτρέπει να εφησυχάζω και να καταφεύγω στις ευκολίες µου. Με πιέζει πάντα για παραπάνω, γιατί είναι σίγουρη ότι µπορώ.

Σε µια παράσταση που συνεργάζεσαι µε τους γονείς σου είναι ίσοι µε όλους ή είναι πιο αυστηροί µαζί σου επειδή είσαι κόρη τους;
Ούτε είναι πιο αυστηροί ούτε όµως µου χαρίζονται. Περιµένουν από εµένα, όπως και από τον υπόλοιπο θίασο, επαγγελµατισµό, µεράκι και αγάπη για τη δουλειά, συνέπεια, µελέτη και αφοσίωση.

Μένετε µια ζωή µαζί. Τι είναι οικογένεια για εσάς;
Τα πάντα. Η οικογένειά µου είναι η καρδιά µου. Το φως και η ζεστασιά µου. Είναι η ζωή µου. 

Όταν αποφάσισες να παντρευτείς µε τον σύζυγό σου δεν σε προβληµάτισε το ότι κάνετε το ίδιο επάγγελµα και θα είχατε πολλές και διαφορετικές ώρες δουλειάς, εποµένως και ελάχιστο προσωπικό χρόνο;
Όχι, δεν το σκέφτηκα καθόλου. Όταν αγαπάς κάποιον βρίσκεις και τον χρόνο και τον τρόπο να είσαι µαζί του. Και επειδή ο χρόνος είναι λίγος, οι στιγµές που περνάτε µαζί είναι πιο ουσιαστικές και πολύτιµες.

Ήθελες να παντρευτείς κάποιον του δικού σου χώρου ή προέκυψε;
Προέκυψε. Εγώ ονειρευόµουν να ερωτευτώ και να παντρευτώ έναν αξιόλογο, τρυφερό άνθρωπο που να µε αγαπά, να µε σέβεται και να µε νοιάζεται. Έτυχε αυτός ο υπέροχος άνθρωπος να είναι ηθοποιός. Ο Βασίλης µου.