«Για την Εβελίνα ήμουν σίγουρη, από την ηλικία των τεσσάρων, ότι θα ασχοληθεί με κάτι που θα είχε σχέση με την τέχνη».
Η Έφη Παπαϊωάννου φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά μαζί με την κόρη της, Εβελίνα – η οποία χαράζει τη δική της πορεία στον χώρο της μόδας – και μίλησε στο νέο τεύχος της Madame Figaro Κύπρου και στη Νίκη Βρυωνίδου για το ξεκίνημά της, τους στόχους της, αλλά και για το πώς “ξεκλείδωσε” την κόρη της για να καταλάβει πού πραγματικά “ανήκει” επαγγελματικά.
«Για την Εβελίνα ήμουν σίγουρη, από την ηλικία των τεσσάρων, ότι θα ασχοληθεί με κάτι που θα είχε σχέση με την τέχνη. Έβλεπα την καλλιτεχνική της φύση, ωστόσο, δεν της το είχα πει ποτέ, την άφησα να το ανακαλύψει μόνη της. Λόγω του ότι τα κορίτσια ήταν δίδυμα έβλεπα τη διαφορά. Η Αθηνά είχε κλίση στις θετικές επιστήμες γι’ αυτό και σπουδάζει βιοϊατρική στο Λονδίνο. Η Εβελίνα είχε από πάντα μια καλαισθησία. Μου έλεγε τι σχέδιο ήθελε για τα ρούχα στα γενέθλιά τους που τους τα έραβα πάντα εγώ. Όταν άνοιξα το ατελιέ και τις έπαιρνα, έδειχνε συνέχεια ενδιαφέρον. Δεν φοβόταν να πιάσει το ψαλίδι, να κόψει, έψαχνε υφάσματα, ρωτούσε. Μεγαλώνοντας, είχαν αποφασίσει και οι δύο, άριστες μαθήτριες, να ακολουθήσουν την ιατρική. Όμως έβλεπα την Εβελίνα ότι δεν είχε το πάθος της Αθηνάς. Και μια μέρα τη ρωτάω: “Είσαι σίγουρη ότι θέλεις να ακολουθήσεις αυτόν τον κλάδο;”. Μου απαντούσε “εντάξει, καλά ναι”. Δεν ήταν σίγουρη. Τότε άρχισα να τη ρωτώ αν θέλει να σπουδάσει Αρχιτεκτονική, Interior, Graphic. Τη ρώτησα στη συνέχεια για το Fashion. Ένιωθα ότι ήθελε να μου το πει, αλλά δεν το έλεγε. Μόλις το πρότεινα, μού χαμογέλασε και μού είπε “Μα αφού είσαι εσύ”. “Ε, ακόμη καλύτερα που είμαι κι εγώ”, θυμάμαι να της λέω. Τελικά πιστεύω ότι της το έβγαλα».
«Η αλήθεια είναι ότι, όταν ήθελα να ακολουθήσω την ιατρική, η σκέψη μου ήταν τι στολές να δημιουργήσω για τις νοσοκόμες για να διαφέρουν από τις στολές που βλέπουμε σήμερα ή πως θα άλλαζα το interior των ιατρείων, στα οποία πηγαίναμε με την αδερφή μου για να έχουμε μία εμπειρία. Καταλάβαινα ότι κάπου κάτι πάει λάθος, αλλά δεν τολμούσα να σκεφτώ ότι μπορούσα να ακολουθήσω αυτό που έκανε η μαμά. Ένιωθα ότι ήταν λάθος να σπουδάσω Fashion Designer. Φοβόμουν ότι θα ακολουθούσα έναν εύκολο δρόμο. Ότι όλα θα ήταν έτοιμα. Αλλά είχα κάνει λάθος. Το να σπουδάσει κανείς Arts είναι ένας δύσκολος δρόμος γιατί πρέπει να είσαι στο πολλαπλάσιο δημιουργικός και να βάλεις ακόμη περισσότερη προσπάθεια επειδή δεν υπάρχει ύλη, δεν έχει κάτι να διαβάσεις, να μάθεις. Η δουλειά σου πρέπει να ξεχωρίσει από τους άλλους για να μπορέσεις να πας μπροστά», συμπληρώνει η Εβελίνα.
«Έβλεπα το ταλέντο της, αυτό είναι κάτι που είναι έμφυτο. Το έχεις μέσα σου, δεν μπορεί να σου το διδάξει κάποιος. Να σου διδάξει κάποιος πώς να αγαπήσεις τη γυναίκα, το γυναικείο σώμα; Οι δημιουργίες μας απευθύνονται σε όλες τις γυναίκες, σε όλους τους σωματότυπους», λέει η Έφη.
«Νιώθω τυχερή που έχω τελικά τη μαμά μου δίπλα μου σε αυτό, όχι μόνο γιατί αισθάνομαι ότι έχω ένα επαγγελματικό περιβάλλον, στο οποίο μπορώ να καταλήξω, αλλά γιατί είναι και η δασκάλα μου. Η μόδα δεν είναι μόνο κάτι αισθητικά ωραίο. Μου έμαθε να ξεχωρίζω και να κρίνω τι ταιριάζει σε μια κοπέλα και τι όχι, πάντα με σεβασμό. Με τον σωματότυπο που έχει πώς να την κάνω να νιώθει όμορφα και να αναδεικνύω τη θηλυκή της πλευρά. Γιατί μπορεί να της δώσεις το πιο όμορφο ρούχο του κόσμου, αλλά, αν δεν την εκφράζει και αν δεν νιώθει αυτοπεποίθηση μέσα σε αυτό, δεν θα μπορέσει να το αναδείξει. Νιώθω ότι η μητέρα μου είναι στην κορυφή. Και είναι τιμή μου να είμαι μαζί της. Απλώς αντιλαμβάνομαι και ξέρω ότι έχω πολύ δρόμο μπροστά μου».
«Η Εβελίνα είμαι σίγουρη ότι θα βρει τον δρόμο της και θα κάνει κάτι δικό της. Είναι ταλέντο», συμπληρώνει η Έφη.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στη madamefigaro.cy.