Ελένη Ράντου: "Το "δημοφιλής" είναι ό,τι πιο προσβλητικό μου έχουν πει"

"Ο θάνατος είναι ο μεγαλύτερος μου φόβος...Θα ήθελα να μου συμβεί ένα τροχαίο, ένα έμφραγμα"

Συνέντευξη στη Lifo.gr, και στον Γιάννη Πανταζόπουλο ,πετύχαμε να παραχωρεί, λίγο πριν φύγει το 2024, η Ελένη Ράντου. 

Η γνωστή ηθοποιός, μίλησε για διάφορα ζητήματα, όπως την καριέρα της σε θέατρο και τηλεόραση, τη μητέρα της αλλά και την ενόχληση που έχει όταν της προσθέτουν το επίθετο...δημοφιλής, πλάι στο όνομά της.

Δεν παρέλειψε ωστόσο, να αναφερθεί και στον θάνατο, ο οποίος αποτελεί τον μεγαλύτερό της φόβο. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ελένη Ράντου: "Είδα για πρώτη φορά τον Βασίλη να κλαίει" [βίντεο]

Αρχικά για τη λέξη «δημοφιλής», είπε τα εξής: «Νιώθω ότι μειώνεται ο κόπος τόσων ετών. Είναι σαν να προσδίδουν κάτι εφήμερο με το "δημοφιλής". Είναι δυνατό, μετά από σαράντα χρόνια, να σε προσφωνούν κατ’ αυτόν τον τρόπο; Όταν είσαι στην πρώτη γραμμή τόσο μεγάλο διάστημα αυτό είναι απόρροια σκληρής δουλειάς, έχεις ξεπεράσει το στάδιο του “επίκαιρου”. Το "δημοφιλής" είναι ό,τι πιο προσβλητικό μου έχουν πει. Είναι άλλο να σε αγαπά ο κόσμος και άλλο να σε ακολουθεί. Τι πάει να πει ότι έχεις το κοινό σου, τι πάει να πει το κουτάκι της δημοφιλίας; Κάθε παράσταση χτίζει το δικό της κοινό. Και χαίρομαι γιατί είμαι μια ηθοποιός που έλαβε τα “μπράβο” από τον κόσμο και όχι από τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκα ή από άλλους που δουλειά τους είναι μόνο να κρίνουν. Ούτε μετανιώνω για δουλειές που κάνω γιατί όλα κάτι σου δίνουν. Επί παραδείγματι, τη σειρά “Ζακέτα να πάρεις” δεν την ευχαριστήθηκα, αλλά έγινε μες στην πανδημία και μου έδωσε ένα κίνητρο να ξυπνώ το πρωί. Δεν παίζει πάντα, λοιπόν, ρόλο το αισθητικό αποτέλεσμα».

Στη συνέχεια για τον θάνατο, εξομολογήθηκε: «Ο θάνατος είναι ο μεγαλύτερος μου φόβος. Με τρομάζει η ανημποριά και η αναξιοπρέπεια. Η φθορά του σώματος με απασχολεί αρκετά. Δεν σου κρύβω ότι θα ήθελα να μου συμβεί ένα τροχαίο, ένα έμφραγμα, όχι όμως μια παρατεταμένη μορφή ακινησίας. Το σημαντικότερο είναι να μη χάσω τη διαύγεια της σκέψης μου. Φοβάμαι πολύ ότι μπορεί να συμβεί και σε μένα ό,τι και στη μητέρα μου, να αρχίσω δηλαδή να μπερδεύομαι, να τα χάνω. Τρέμω στην ιδέα του να απολέσω την εσωτερική φωνή της λογικής μου».