Ελληνίδα τραγουδίστρια: "Όταν τραγουδούσα στον δρόμο, ήταν αμήχανο να μου αφήνουν χρήματα" [βίντεο]

"Έλεγα ένα ευχαριστώ και κάπως δεν τους κοιτούσα".

Στο «Στούντιο 4», βρέθηκε καλεσμένη το απόγευμα της Πέμπτης, 31 Οκτωβρίου, η Μαρίνα Σπανού. 

Η γνωστή τραγουδίστρια, κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της στους παρουσιαστές Νάνσυ Ζαμπέτογλου και Θανάση Αναγνωστόπουλο μίλησε για την αγάπη που έχει για τη μουσική, καθώς και για το πως ξεκίνησε η καριέρα της στο τραγούδι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Mαρίνα Σπανού: Η συνομιλία με την Κύπρια γιαγιά της στα κυπριακά - «Εν μιλώ μόνο περιπαίζω τα»

Μάλιστα η ίδια, αναφέρθηκε και στην περίοδο που ακόμη έπαιζε μουσική στον δρόμο, αναφέροντας τα συναισθήματα που είχε τότε όταν ακόμη δεν ήταν ευρέως γνωστή προς τον κόσμο.

Ειδικότερα, η Μαρίνα Σπανού ανέφερε: «Όταν έπαιζα μουσική στον δρόμο, κατάλαβα ότι έχω γεννηθεί για να κάνω αυτό. Ένιωσα τόσο ελεύθερη και τόσο προστατευμένη με έναν τρόπο. Όταν αποφάσισα να βγω στον δρόμο, ήταν μία περίοδος που ήμουν πολύ φρικαρισμένη με τις Πανελλήνιες, και ακούω έναν μουσικό με ένα πιάνο. Στάθηκα, τον άκουσα και μαγεύτηκα τόσο πολύ. Λέω κι εγώ «έτσι θέλω να κάνω». Είχα γράψει κάποια τραγούδια που ντρεπόμουν να δημοσιοποιήσω. Όταν πήρα την απόφαση να βγω στην Αρεοπαγίτου, είπα στους γονείς μου ότι θα βγω.Δίνω το τελευταίο μάθημα στις Πανελλήνιες και τους είπα ότι θα βγω. Πήραμε το ηχείο που ήθελα να χρησιμοποιήσω και βγήκα με κάποιους φίλους. Έτσι, μία Κυριακή πριν το σούρουπο, εμφανίστηκα και ο πατέρας μου “έσκασε” με μαύρα γυαλιά και με κέρασε μια μπύρα μέσω της κολλητής μου. Από εκεί με ακολουθεί πάντα».

Και πρόσθεσε:«Το συναίσθημα του να τραγουδάς στον δρόμο είναι μαγικό. Ο κόσμος που σταματούσε και για λίγα δευτερόλεπτα με κοιτούσε στα μάτια, το βλέμμα είναι συγκλονιστικό. Τώρα ας πούμε το αποφεύγω στις συναυλίες, επειδή είναι και πολύς ο κόσμος, σπάνια εστιάζω στα μάτια. Τότε επειδή ήταν λίγοι οι περαστικοί τους κοιτούσα όλους στα μάτια[...]Το να αφήσεις κάποιος χρήματα ήταν αμήχανο, γιατί δεν βγήκα για αυτό. Έλεγα ένα ευχαριστώ και κάπως δεν τους κοιτούσα. Μου άφηναν στην πορεία λουλούδια και σημειώματα. Με έπαιρναν σφιχτές αγκαλιές, με χαιρετούσαν, μου άφηναν ποιήματα και αυτό ήταν συγκλονιστικό. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις σε έναν μουσικό του δρόμου νομίζω είναι να του χαμογελάσεις την ώρα που περνάς και να σταθείς και λίγο παραπάνω»».

Δείτε το βίντεο: