Ευρυδίκη: Συγκλονίζει η ανάρτηση για τον θάνατο του πατέρα της

Mar 15, 2025

«Σου υπόσχομαι πώς θα πάω στη Λάπηθο, θα πάρω κλαδί λεμονιάς από την αυλή σας και θα τη φυτέψω στο σπίτι μας».

Τον πολυαγαπημένο της πατέρα, Ντίνο Θεοκλέους έχασε την Τρίτη 11 Μαρτίου η Ευρυδίκη και η τραγουδίστρια μοιράστηκε με του διαδικτυακούς της φίλους τις σκέψεις και τα συναισθήματά της για εκείνον, συνοδεύοντας το post της με οικογενειακές τους φωτογραφίες.

«Σας ευχαριστώ όλους, από τα βάθη της καρδιάς μου, για τα αμέτρητα μηνύματα συμπαράστασης για την απώλεια του πατέρα μου. Η αγάπη σας, την οποία εισέπραξα απλόχερα, με συγκίνησε βαθιά.

Ο Ντίνος μας έφυγε ήσυχα, αθόρυβα, στην αγκαλιά μας. Με τη φροντίδα μας, τα χάδια μας, τα φιλιά μας, ψιθυρίζοντας του πόσο πολύ τον αγαπάμε.

Έφυγε στα 85 του έχοντας ζήσει μια γεμάτη, ευτυχισμένη ζωή, έχοντας αγαπήσει κι αγαπηθεί πολύ.

Νέος ήταν ανήσυχος και περιπετειώδης.

Αμέτρητες οι ιστορίες του για τα πρώτα χρόνια στην Αφρική, το κολέγιο, τη δουλειά στις φυτείες και στα εργοστάσια του παππού και ύστερα η επιστροφή στην Κύπρο. Το ξεκίνημα μιας καινούργιας επαγγελματικής σταδιοδρομίας στο γαλλικό μορφωτικό κέντρο, η γνωριμία με τη μητέρα μου και μετά εμείς. Η Μαρία κ εγώ.

Για τη μαμά μου έλεγε συχνά και σε μας αλλά και στα εγγόνια του: «Την Ερμούλλα εγώ την ερωτεύτηκα»!

Πόσο υπέροχο πραγματικά, εκείνα τα χρόνια να παντρεύεσαι τον άνθρωπο που ερωτεύεσαι. Και πόσο σπουδαίο, εκείνα τα χρόνια, σε μια αυστηρά πατριαρχική κοινωνία, ο άντρας να εκτιμά τη γυναίκα του, να είναι ευγενικός και τρυφερός, να αναγνωρίζει και να σέβεται τα δικαιώματα της και να πηγαίνει κόντρα στο κατεστημένο.

Έτσι μας μεγάλωσε κι εμάς. Ελεύθερες.

Μας έμαθε να πιστεύουμε στον εαυτό μας, να διεκδικούμε τα θέλω μας, να είμαστε ευγενικές, δίκαιες, να σεβόμαστε όλους τους ανθρώπους, να αγαπάμε και να φροντίζουμε τους αδύναμους.

Προσέφερε τα πάντα στην οικογένεια του. Όσα δεν πήρε αυτός ως παιδί τα έδωσε σε μας. Ψυχικά, πνευματικά και υλικά αγαθά. Ο,τι μπορούσε να μας προσφέρει κι ακόμα παραπάνω.

Έκανε τα πάντα για μας. Ήταν σε όλα συνεπής, ακόμα κι αν ζορίζονταν,δε μας χάλασε ποτέ χατήρι σε τίποτα και κυρίως σε ό,τι είχε να κάνει με τη μόρφωση μας.

Ήταν ο μόνος όρος που μου έθεσε όταν του είπα ότι θέλω να γίνω τραγουδίστρια. Μου είπε: «Να κάνεις κόρη μου αυτό που ονειρεύεσαι αλλά να το σπουδάσεις». Κι έκανε τα πάντα ώστε εγώ να μπορέσω να πάω στο Παρίσι και μετέπειτα στη Βοστώνη, στις καλύτερες σχολές και πανεπιστήμια.Το ίδιο και για την αδερφή μου. Με πολύ κόπο και θυσίες χωρίς ποτέ να παραπονεθεί.

Από τον μπαμπά μου πήρα την αγάπη του για τα βιβλία, τις τέχνες, τις γλώσσες, τον πολιτισμό.

Είχαμε ένα ξεχωριστό κώδικα επικοινωνίας. Τον θαύμαζα! Θαύμαζα το μυαλό του. Ήταν όλα τα χρόνια το πρότυπο μου, ο δάσκαλος μου. Μέχρι και σήμερα… και για πάντα!

Ήταν ένας άνθρωπος φωτεινός, καλλιεργημένος, με παιδεία, μόρφωση, ήθος, ευγένεια, απλότητα, καλοσύνη, ανωτερότητα, ακριβοδίκαιος, με σεβασμό απέναντι σε κάθε άνθρωπο. …

Θα μας λείψουν οι ιστορίες του. Οι περιπέτειες του που με τόση περηφάνια μας διηγούνταν. Οι συζητήσεις μας για όλα, αλλά κυρίως για την ιστορία και την πολιτική και την Κύπρο μας. Θα μας λείψει η δυνατή φωνή του και το χαμόγελο του. Το ζεστό του βλέμμα που ήταν πάντα γεμάτο αγάπη, μέχρι και την τελευταία στιγμή. Ακόμα κι όταν δε μπορούσε πια να μιλήσει.

Τα μάτια του έλεγαν «σας αγαπώ», «θα μου λείψετε», «να προσέχετε». Ακόμα κι όταν πονούσε είμαι σίγουρη ότι η έγνοια του ήμασταν εμείς.

Σ’ αυτή τη ζωή ό,τι δίνεις παίρνεις. Κι εσύ μπαμπά πήρες τα πάντα από μας, όχι γιατί εμείς είμασταν τα τέλεια παιδιά, αλλά γιατί ΕΣΥ ήσουν σπουδαίος άνθρωπος και σπουδαίος πατέρας. Ο καλύτερος!

Εύχομαι να ένιωσες την αγάπη μας κι όταν θα έρθει εκείνη η ώρα, να γυρίσεις σαν άγγελος να μας πάρεις κοντά σου. Θα στέκομαι πάντα δίπλα στη μάμμα και στην Μαρία με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Θα προσέχουμε η μία την άλλη. Να μην ανησυχείς.Και θα φροντίζω και τον εαυτό μου όπως πάντα μου έλεγες. Και θα σου αφιερώνω όλα τα αγαπημένα σου τραγούδια.

Και σου υπόσχομαι πώς θα πάω στη Λάπηθο, θα πάρω κλαδί λεμονιάς από την αυλή σας και θα τη φυτέψω στο σπίτι μας. Θα είσαι για πάντα στην καρδιά μας.

Σ’ αγαπάμε!

Η μάμμα, η Μαρία κι εγώ…», έγραψε η Ευρυδίκη.