Όλα όσα θέλεις να γνωρίζεις για τον νεαρό Έλληνα Ολυμπιονίκη του επί κοντώ.
Ο Manolo κατά κόσμο Εμμανουήλ Καραλής το βράδυ της Δευτέρας, 5 Αυγούστου κατάφερε να συμπεριληφθεί στην ελίτ του στίβου, κερδίζοντας το χάλκινο μετάλλιο στο άλμα επί κοντώ στο 5.90.
Ο 24χρονος Έλληνας αθλητής πέτυχε τα πρώτα τέσσερα άλματα με την πρώτη και παρόλο που δεν κατάφερε να κάνει επιτυχημένο άλμα στο 5.95 και 6.00 μέτρα, ωστόσο, η απόδοσή του μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν αρκετή για μία θέση στα ολυμπιακά μετάλλια.
Ο νεαρός αθλητής είναι από τα αγαπημένα παιδιά της ελληνικής αποστολής και οι πανηγυρισμοί του ήταν έξαλλοι καθώς το ολυμπιακό μετάλλιο ήταν κάτι που ήθελε πολύ καθώς στην πρώτη του συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες πριν από τρία χρόνια στο Τόκιο είχε φτάσει μία ανάσα μακριά από το βάθρο, κατακτώντας την τέταρτη θέση.
Ο Manolo γεννήθηκε στην Αθήνα το 1999, ο πατέρας του Χάρης κατάγεται από τον Πύργο Ηλείας και η μητέρα του, Σάρα, από την Ουγκάντα. Προέρχεται από μία αθλητική οικογένεια καθώς ο μπαμπάς του ήταν πρωταθλητής δεκάθλου και η μητέρα του στο άλμα εις μήκος. Η δίδυμη αδερφή του Manolo, Αγγελική, ασχολείται κι εκείνη με τον αθλητισμό, καθώς είναι πρωταθλήτρια στο Έπταθλο.
Ξεκίνησε τον αθλητισμό με σκοπό να γίνει Δεκαθλητής όπως ο πατέρας του, ωστόσο μόλις έπιασε το κοντάρι στα χέρια του, κατάλαβε πως είναι γεννημένος γι' αυτό.
Τα παιδικά χρόνια και το bullying
Η σχολική και η εφηβική περίοδος για τον Manolo ήταν τραυματική καθώς λόγω του χρώματός του, βίωσε ρατσισμό από τους συνομήλικους του.
«Μια ομάδα παιδιών μάς είχε βάλει σημάδι. Μας έσπρωχναν, μας χτυπούσαν, απειλούσαν εμάς και την οικογένειά μας, μας έλεγαν να γυρίσουμε στη χώρα μας. Τι μπορούσαμε να κάνουμε; Καθόμασταν σε ένα παγκάκι και κλαίγαμε. Αυτό συνέβαινε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, από τα 14-15 μου περίπου, μέχρι που η αδελφή μου το είπε στη μητέρα μου. Το θέμα έφτασε στη διευθύντρια του σχολείου και οι επιθέσεις ευτυχώς σταμάτησαν», είχε εξομολογηθεί ο αθλητής μιλώντας στο Documento.
Στη συνέχεια, λέει και συγκινεί: «Έχω πάει μόνο μία φορά στην Ουγκάντα. Είμαι Έλληνας και νιώθω Έλληνας. Η μητέρα μου έχει έρθει από τριών ετών εδώ. Μπορεί να μην ξέρουμε τη γλώσσα, αλλά φρόντιζε πάντα να μας κρατά σε επαφή με την αφρικανική κουλτούρα».
Όσον αφορά στον τρόπο που διαχειρίστηκε το bullying μεγαλώνοντας, ανέφερε: «Η αλήθεια είναι ότι, λόγω της ευαίσθητης ηλικίας στην οποία δέχτηκα το bullying, δε σου κρύβω ότι ο φόβος με κυρίευσε πολλές φορές. Ωστόσο, οι αξίες που μου έδωσε η οικογένειά μου μού έδωσαν τη δύναμη να φωνάξω δυνατά "ως εδώ". Κάθε αρνητικό σχόλιο είναι σαν να μην το ακούω πια. Το θέμα "ρατσισμός" είναι κάτι που έχει τελειώσει μέσα μου. Το έχω ζήσει πάρα πολύ στο πετσί μου από πάρα πολύ μικρή ηλικία, αλλά τώρα τελείωσε. Το αντιμετώπισα. Φώναξα. Και τώρα είναι ένα κεφάλαιο που έχει κλείσει και προσπαθώ, μέσα από ό,τι έχω περάσει, να δώσω κάθε βοήθεια που μπορώ να προσφέρω, οποιαδήποτε είναι αυτή, σε όποια παιδιά έχουν περάσει ή περνούν την ίδια κατάσταση με μένα, ώστε να τους υπενθυμίσω ότι «Ξέρεις τι; Δεν θα είναι πάντα έτσι. It gets better».
Ο Manolo κατάφερε να μετατρέψει το τραύμα του σε δύναμη και να είναι σήμερα ένας από τους καλύτερους αθλητές στίβου της Ελλάδας και του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια τόσο για τις επιτυχίες του στον αγωνιστικό χώρο, αλλά περισσότερο για τη στάση ζωής του.