Όσα μας έμαθε η μαμά (και θυμόμαστε πάντα λίγο παραπάνω το Πάσχα)

Το Πάσχα είναι πολλά περισσότερα από μια γιορτή.

Η μαμά δεν είναι μόνο ένας ρόλος. Είναι κάτι πιο βαθύ – είναι τρόπος να υπάρχεις. Είναι η φροντίδα που δίνεις χωρίς να στη ζητήσουν. Είναι το βλέμμα που προσέχει τα πάντα, χωρίς να το καταλάβεις. Είναι η μνήμη του “πώς το έκανε η δική μου μαμά”, κι αυτή η ανεξήγητη ανάγκη να συνεχίσεις κι εσύ, με τον δικό σου τρόπο.

Όλοι έχουμε μια μαμά μέσα μας. Εκείνη τη φωνή που λέει “πήρες μπουφάν;”, εκείνη τη ζεστασιά που βάζει μια κουβέρτα πάνω σε κάποιον που κοιμήθηκε στον καναπέ. Είναι το χέρι που κόβει το καλό κομμάτι και το δίνει στον άλλον. Είναι το “θυμήθηκα ότι σου αρέσει” – χωρίς να έχεις πει ποτέ τίποτα.

Κι αυτή η εσωτερική μαμά ξυπνάει ακόμη πιο έντονα τέτοιες μέρες. Όταν η άνοιξη αρχίζει να απλώνεται και οι άνθρωποι μαζεύονται γύρω από τραπέζια. Όταν οι μυρωδιές γεμίζουν το σπίτι, κι ένα κόκκινο αυγό φέρνει αναμνήσεις. Όταν φροντίζουμε τους άλλους λίγο παραπάνω – γιατί έτσι μάθαμε, έτσι νιώθουμε σωστά.

Το Πάσχα είναι πολλά περισσότερα από μια γιορτή. Είναι μια υπενθύμιση του τι σημαίνει επανεκκίνηση, σύνδεση, επιστροφή. Κι εκεί, η μαμά – είτε η δική μας, είτε αυτή που έχουμε γίνει – είναι πάντα παρούσα. Σιωπηλά, διακριτικά, σταθερά. Κάνει τη θαλπωρή να μοιάζει απλή. Την αγάπη καθημερινή. Το “μαζί” αυτονόητο.

Όπως και η KEAN. Με ρίζες στην κυπριακή γη και καρδιά που χτυπάει σε κάθε γενιά. Εδώ και 75 χρόνια, με τη σοφία της απλότητας και τη φροντίδα της φύσης, μας θυμίζει ότι κάποιες αξίες δεν αλλάζουν. Όπως μια γεύση που μεγαλώσαμε μαζί της, κι ακόμη μας περιμένει στο τραπέζι – ακριβώς όπως τη θυμόμαστε.

Η μαμά που έχουμε μέσα μας είναι εκεί για να μας δείχνει τον δρόμο. Να γεμίζει με νόημα τις μικρές στιγμές. Να κάνει το σπίτι να μοσχοβολάει, και την καρδιά να νιώθει ήσυχη.

Κι αυτό, αυτές τις μέρες, είναι ίσως το πιο σημαντικό από όλα.